Aile servetini yiyip bitiren ve gençlik günlerinde, hayatın ona neler sunacağından habersizdir elbette Fugui.
Yaşlı öküzüyle tarlasını sürerken tanıştığı bir yabancıya hayatından söz etmeye başladığında, Ukela şımarık bir gencin başına gelenleri sayıp dökecektir: Fugui, kendisiyle birlikte altı insanın hayatını, kaderin sürprizlerini, yaşamın acılarını ve sevinçlerini anlatır. Onun dilinden daha doğru bir ifadeyle Yu Hua’nın kaleminden dökülenler, insanlık durumlarına dair epik bir romana dönüşür böylece.
Basit bir anlatım, güçlü bir anlatı doğurur: Sabanın toprakta bıraktığı izlere benzer kâğıt üzerinde satırlar. Yaşamın her şeyi kapsaması gibi, Yaşamak da hayatı olduğu gibi kucaklar. Doğumları ve ölümleri, mutsuzlukları ve umutlarıyla…
GİRİŞ
Bundan on yaş daha gençken, dertsiz tasasız bir işim olmuştu; köy köy dolaşıp halk şarkıları derliyordum. O yıl bütün yaz, köy evleri arasında ve ağustos böcekleriyle dolu güneşe tok kırlarda avare bir serçe gibi gezindim durdum. Köylülerin şu acı çayını hep sevmişimdir. Hani çay kovalarını tarla sınırlarına koyarlar ve sen de hiç düşünmeden, tortusu dibe çökmüş çaydan bir kepçe alır içersin ya bir de kendi matarana doldurursun …
Tarlada çalışan erkeklerle iki çift laf eder, köyün kızlarının kıs kıs gülüşmeleri arasında, yürür gidersin. Bir gün bütün bir öğleden sonrayı, kavun tarlasında bekçilik eden yaşlı bir adamla laflayarak geçirdim. Oldum olası hiç bu kadar çok kavun yememiştim.
Ayağa kalkıp tam veda edeceğim sırada, bir anda fark ettim ki, karnım doğurmak üzere olan gebe bir kadının karnı gibi şişmiş, adım atamaz hale gelmişim. Yine bir defasında, yaşlı bir nine ile kapı eşiğinde oturmuştum. Hasır bir sandalet örmekte olan yaşlı kadın, bir yandan da bana, ‘Kamı bumunda’ türküsünü söylemişti. En sevdiğim şey, hava kararırken köylülerin evlerinin önünde oturmaktı. diyerek devam ediyor Roman