Beş yüz yıl sonra, geleceğin dünyası…

Erime adındaki çevresel felaket sonucunda Newperth şehri üç sınıfa bölünmüştür: Merkez’de yaşayan varlıklılar, Kıyı’da yaşayan yoksullar ve şehrin sınırlarında yaşayan Vahşiler.

Rosie Black, Kıyı’da yaşamaktadır ve bulduğu sıradışı bir kutunun ölümcül sonuçlar doğuracağından habersizdir. Gizemli bir örgüt bu kutunun peşindedir ve ona ulaşmak için insanları öldürmekten çekinmemektedir.

Hayatını iki yabancıya emanet etmek zorunda kalan Rosie kaçmaya başlar. Ama kime güvenecektir? Fazlasıyla çekici olan Vahşi Pip’e mi, yoksa genç adamın “patron” dediği esrarengiz adama mı? Rosie, Dünya’dan Mars’a uzanan yolculuğunda çok geç olmadan kutunun sırrını çözmelidir…

“Mars kanyonlarından Dünya’nın gelecekteki şehirlerine; Rosie Black Günlükleri son yıllardaki en iyi, en özgün bilimkurgu eseri.” Illawarra Mercury

“Hiçbir şey bu kitabı elinizden bıraktıramaz. Ne açlık ne de kapanmak isteyen gözkapaklarınız. Aranıza hiçbir şey giremez.” Orbit

GİRİŞ

Rosie Black, Kıyı’da yaşamaktadır ve bulduğu sıradışı bir kutunun ölümcül sonuçlar doğuracağından habersizdir. Gizemli bir örgüt bu kutunun peşindedir ve ona ulaşmak için insanları öldürmekten çekinmemektedir.

Hayatını iki yabancıya emanet etmek zorunda kalan Rosie kaçmaya başlar.Ama kime güvenecektir?Fazlasıyla çekici olan Vahşi Pip’e mi, yoksa genç adamın “patron” dediği esrarengiz adama mı?Rosie, Dünya’dan Mars’a uzanan yolculuğunda çok geç olmadan kutunun sırrını çözmelidir…

Rosie meş’alesini etrafa saçılmış tuğlaların üstünde dolaştırdı. Işık, tozu ve kalın örümcek ağlarını taradıktan sonra tünel duvarında derin bir oyuğa kaydı.

Rosie oyuğun içine bakmak için eğildi ve karanlıkta yankılanan bir şaşkınlık çığlığı attı.

“Ne oldu?” dedi

Juli. “Burada bir

şey var.”

Rosie iyice eğilip oyuğun içine uzandı. Parmakları önce örümcek ağlarına, sonra sert bir şeye değdi. Dokunduğu şey ona bir kutunun köşesi gibi gelmişti. Tutup çekti ve çıkan kutuyu iki yana salladı.

“Iyyk.” Juli, Rosie’nin koluna yapışan toz ve örümcek ağlarına tiksintiyle baktı.“Sadece toprak,” dedi Rosie bulduğu şeyi havaya kaldırırken. Kesinlikle bir kutuydu; elinden biraz daha büyük ve kapağında bir tür kabartmalı desen olan bir kutu.

“Tut şunu.” Meşalesini Juli’ye verdi ve Juli her iki ışığı da kutuya çevirdi. Rosie kapağın üstündeki toz tabakasını eliyle silkeledi ama deseni rahatça görebileceği kadar temizleyemedi.

“Acaba içinde ne var?” diye sordu Juli. “Belki de Erime’den önce gömülmüştür.”“O kadar uzun zamandır burada olduğunu sanmam.” “Yeterince pis,” dedi Juli, meş’alelerden birini koltuk altına sıkıştırıp sırt çantasını çıkarırken. “Ne olduğunu görmek için temizlemeliyiz.” Sırt çantasından bir