Bismillah diyerek gözlerini açtı!.
Saffet hoca, gecenin sessizliğini bozan bir patlama sesiyle uyanmıştı!.
Yatağından kalkarak hızla pencereye doğru ilerledi. Perdeyi açtığında, gözleri bir anda büyüyüverdi. Yolun karşı tarafındaki dükkanı alevler içinde yanıyordu!.

Kaynar bir suyun, bir anda içine akıtılıverdiğini hissetti!.

Gördüklerinden kuşkuya düşerek, bir kez daha dikkatlice baktı. Evet yanıyordu, alev alev yanıyordu Saffet hocanın dükkanı!.

Gördükleri karşısında öylece durakaldı ve bir süre ne yapacağını bilemedi!.
Aşağıya inmek için pencereden ayrılacağı sırada, bir karartı ilişti gözlerine.
Yanmakta olan dükkandan hızla uzaklaşmakta olan bu karartı bir insana,
genç bir insana benziyordu.

Kimdi ve niye koşuyordu bu genç adam?

Saffet hoca yangını bir an unutarak Öylece bu karartıyı izledi. Bu meçhul karartı caddenin köşesindeki sokak lambasının altına geldiğinde aniden durmuş ve başını hızla çevirerek Saffet hocanın penceresine baktıktan sonra köşeyi dönerek kaybolmuştu!.

Saffet hoca ise sanki taşlaşmış gibi ayakta durmaya ve kaçan adamın gözden kaybolduğu köşe başına bakmaya devam ediyordu. Açık bir hayret ve şaşkınlık içindeydi. Çünkü yangın yerinden aceleyle kaçmakta olan bu insanı görmüş, bu insanı tanımıştı!.

Yıllar öncesinden tanıdığı bu genç adam, eski bir talebesi olan Ömer idi!.

Fakat gecenin bu vaktinde burada ne arıyor ve niye kaçıyordu ki?

Saffet hocanın koca beyaz eşya dükkânından sadece babasının eski koltuğu sağ çıkmıştı.

Ömer devamlı saffet hocanın sohbetlerine katılırdı çok istekli bir müslümandı.

Birkaç sene önce Çeçenistana savaşa gitmişti ama kimsenin bilmediği nedenlerden dolayı geri dönmüştü.

Saffet hoca yangın sonrasında Ömerin yanına gitti ve neden dükkânı yaktığını sordu. Ömer bu soruya daha önceden hazırlanmışçasına cevap verdi: