Çağdaş İtalyan edebiyatının en önemli yazarlarından Dino Buzzati, roman, oyun, şiir de yazmış olmakla birlikte, asıl öyküleriyle ünlü.
Saniy toplumunun güzünmüz insanı üstüne bir karabasan gibi çöken baskısını, zaman zaman gerçeküstücü, zaman zaman soyut bir yaklaşımla işleyen bu öykülerin kaynaklarını, eleştirmenler bir yandan Poe ile Kafka’ya bir yandan da Dostoyevski’ye bağlıyorlar…
GİRİŞ (Kısa Tanıtım)
Bir akşam üstü yorgun argın eve dönerken Profesör Schiassi ile karşılaştım Öteden beri tanıdığım,umulmadık yerlerde ve köşelerde ara sıra rastladığım bu adam, benimle sınıf arkadaşı olduğunu söyler durursa da, hatırlamıyorum doğrusu sınıf arkadaşlığımızı.Kimin nesidir? Ne iş yapar? Anlayamamışımdır hiçbir zaman.
Zayıf sivri köşeli bir yüzü, son derece alaycı yampiri bir gülümseyişi vardır. Ama asıl özelliği, gerçekten ilk kez karşılaşılsa bile, herkeste kendisini daha önce bir yerde gördüğü veya tanıdığı izlenimini bırakmasıdır. Kendisinin bir büyücü olduğunu öne sürenler bile çıkmıştır.Usulen selâmlaştıktan sonra “Ne yapıyorsun?” diye sordu. “Yazı yazıyormusun hep?” İşim gücüm bu, dedim ama can evimdem vurulmuştum.
Yazmaktan usanmadın mı hâlâ? diye devam etti, bunu söylerken alaycı gülümseyişi donuk sokak ışığında yüzüne daha keskin bir çizgi vuruyordu.Bilmem ama, öyle geliyor ki bana, siz yazarlar gitgide bütün bütün zaman dışında kalıyorsunuz. Evet siz yazarlar; ressamlar da öyle, heykelcilerle müzisyenler de öyle.
Yararsızlık kumkuması hepsi, ereği kendi kendisinde olan bir oyunun düzenbazları. Anlıyor musun ne demek istediğimi. Anlıyorum.
Evet, siz yazarlar, ressamlar ve aynı yolun yolcuları, hepiniz göz kamaştırmak amacıyla en anlamsız ve en inanılmaz yenilikleri bulmak uğruna boş yere didinip duruyorsunuz, ama sizi izleyecek olanlar azaldıkça azalıyor ve kayıtsızlaştıkça kayıtsızlaşıyor.
Hoş gör tok sözlülüğümü, bir gün gelecek,önünüzdeki meydan tamamen boş kalacak. Diyerek devam ediyor bu akıcı roman okumanızı tavsiye ederim.