Barselona şehrinin merkezinde, çok eskilerde kalmış kitaplardan oluşan bir Kütüphane: Kısaca Unutulmuş Kitaplar Mezarlığı.

Daniel çocukken işte o kitaplar mezarlığından kendisine bir kitap seçer: Rüzgârın Gölgesi, yazarı Julián Carax. Yıllar sonra bir adam çıkagelir, ısrarla o kitabı istemektedir.

Tek amacı, kitabın kalan tüm kopyalarını yakmaktır. Peki ama neden? Sahi, kitaplar neden yakılır? Aptallıktan, cehaletten, nefretten’mi, buna siz karar verin.

Daniel’in çocukluktan başlayan edebiyat merakı onu gerçeğin peşinde “şeytanca” karşılaşmaların içine sürükleyecek’mi?

Otantik Gotik romanın 19. yüzyılda öldüğünü düşünen varsa, bu kitap fikrini değiştirecektir. Hikâye içinde hikâye barındıran gizli tuzaklarla örülü muhteşem bir roman…

Romanın değerini anlayabilmeniz için gerçek bir romantik olmanız gerek, eğer öyleyse baş döndürücü bir okuma sizi bekliyor demektir.

Kitap mezarlığından çıkartarak Okunması tavsiye edilecek harika bir roman. İyi okumalar.

New York Times

García Márquez, Umberto Eco ve Jorge Luis Borges, İspanyol yazar Carlos Ruiz Zafón’un yazdığı sihirli ve taşkın bir gösteride bir araya geliyorlar, tedirgin edici bir sezgi, kesinlikle müthiş.

Romandan Kısa Alıntılar

O haziran sabahı günün ilk ışıklarıyla çığlık atarak uyandım. Kalbim göğüs kafesimde gümbür gümbür atıyor,ruhum kafesinden kaçmaya çalışan bir kuş gibi çırpmıyordu.Babam telaşla odama geldi, beni kollarıyla sararak sakinleştirmeye çalıştı. “Yüzünü anımsayamıyorum .Annemin yüzünü anımsayamıyorum,” diye mırıldandım, nefesim kesilmişti. Babam, bana sıkıca sarıldı.”Üzülme, Daniel. Ben ikimizin yerine anımsarım.

“Söylenmemiş sözler arayarak loş ışıkta bir birimize baktık. Babamın yaşlanmaya başladığını ilk o zaman farkettim. Ayağa kalktı, şafağın solgun parıltıları içeri girsin diye perdeleri açtı.”Gel, Daniel, üstünü giyin.

Sana bir şey göstermek istiyorum,” dedi.”Şimdi mi?

Sabahın beşinde?”

“Bazı şeyler yalnızca karanlıkta görülebilir,” dedi, babam. Yüzünde parlayıp sönen gizemli gülümseyişi büyük olasılıkla kitaplığındaki yıpranmış Alexandre Dumas romanlarından birinin sayfalarından ödünç almıştı.

Babası “Daniel bugün göreceklerini kimseye anlatmamalısın. Hiç kimseye, arkadaşın Tomás’a bile.”Gür, kır saçlarının biçimlediği akbaba suratlı, ufak tefek bir adam kapıyı açtı.

Yabansı kartal bakışlarını üzerime dikti.”Günaydın, Isaac. Bu, oğlum Daniel,” diye tanıttı, babam. “Yakında on birine girecek ve bir gün dükkân onun olacak. Burayı tanımasının zamanı geldi.” diye devam ediyor Roman