Kitapta; hayvanlara ahlaki karakterler yüklenerek okura öğüt vermeyi amaçlayan masallar yer alıyor. Yazar, Jean de La Fontaine kötüyü göstererek iyinin ne olduğunu anlatmaya çalışıyor.

10 yaş ve üzeri herkesin okumasına uygun olan eserde, 100’e yakın masal arasından 48 masal seçilerek yayına hazır hale getirildi.

Ahlak dersi ve öğüt vermesi açısından oldukça etkileyici olan “La Fontaine Masalları” sadece çocukların değil, büyüklerin de severek okuyabileceği bir eserdir. Masallarda sık sık bahsedilen hayvanlar; aslan, kurt, eşek, tilki, kurbağa, fare ve horozdur.

La Fontaine yaşadığı çağda da sonrasında da ya çok sevilen ya da çok nefret edilen biri olmuştur. Masalları için, kimi onu bir melek kimi de çocukları yoldan çıkaran şeytan olarak görür. Tarihte La Fontaine kadar hem sevilen hem de nefret edilen çok az insan olsa gerek.

Kişisel yaşamında kimseye boyun eğmemiş, hep özgürlükten yana olmayı seçmiş olan La Fontaine, öncelikle şair olarak adlandırılmaktadır. Çünkü fabl türü masallarında dil kıvraklığı, kısa ve öz anlatma gücü ve yerinde kullandığı sözcükler onu Fransa’nın en büyük şairleri arasında konumlandırır.

La Fontaine’in masalları, konu çok bilindik olsa da bizi sıkmaz. Masallarında mitolojiden, halk ve hayvan hikayelerinden yararlanan La Fontaine, masallarını şiirsel bir dille akıcı ve anlaşılır olarak yazmıştır.

Masalları, hayvanlar aracılığıyla anlattığı geniş bir insanlık komedyasının sahneleridir yalnızca. Her sahne insanlık olarak bizleri, gerçekliğimizle yüzleştirme amacı güder.

Oduncuyla Azrail Yoksul bir oduncu varmış,Yaş bir yandan, iş bir yandan belini bükmüş;

Yüklemiş odunları sırtına,Yürüyormuş ahlaya oflaya.Zor adım atıyormuş zavallı,Karşı yamaçtaki kulübesine doğru.Bakmış olacak gibi değil,Yıkmış yükünü yere Oturup başlamış düşünmeye:

Nedir, demiş, şu dünyada çektiğim?Bir gün rahat nefes almış değilim.Kim var benden daha yoksul?Dur yok, dinlen yok;Ekmeksiz kaldığım günler çok.Çoluk çocuk bir yandan,

Askeri, tahsildarı bir yandan;Borç desen gırtlağıma kadar Bir de üstelik bu odunlar!

Yeter artık, demiş, bu işkence bitsin:Hey Azrail, neredesin?Sen misin çağıran:Azrail inivermiş yukardan,Dikilmiş oduncunun karşısına,Sormuş ne istiyor diye.— Şey, demiş oduncu; istediğim bir yardım:

Şu odunu sırtıma ver diye çağırdım.Canımı almaya kalkma sakın;Nasıl olsa yakında alacaksın.