Hollywood’da, Kır Evi diye bilinen görkemli malikanede yaşayan çapkın film yıldızı Cooper Winslow artık beş parasızdır. Yakın gelecekte önemli bir rol kapma olasılığı da gözükmediği için, çok sevdiği evine kiracı almaktan başka çaresi kalmamıştır.
Yeni kiracıları Mark Friedman ve Jimmy O’Connor da sorunları olan insanlardır. Mark’ıan karısı onu terk etmiş, Jimmy’nin karısı ise amansız bir hastalığa yakalanarak ölmüştür. Bir arada yaşamaya başlayan bu üç adamın hayatı, Mark’ın çocuklarının da eve taşınmasıyla değişecektir.
Hayatını paylaştığı insanlar, Cooper Winslow’a, daha önce hiç hayal edemediği bir mutluluğu yakalama ve bambaşka bir insan olma şansını vereceklerdir.
Özet
“Biliyorsam ne olayım, iki odalı bir dairede oturuyorduk ve ben eşyaların çoğunu depoya gönderdim, şu kalabalığa bak.” O kadar çok kitap, kâğıt ve CD vardı ki. Yine de dağ gibi görünen bu eşya yığını bahçe evinin dolaplarının ve çekmecelerinin içine kolaylıkla sığıp ortadan kalktı. Jimmy’nin açtığı ilk kutuda Maggie’nin bir fotoğrafı vardı, özenle çıkararak şöminenin üzerine koydu ve bir süre karşısında durup baktı.
Bu, en sevdiği fotoğraflardan biriydi, irlanda tatillerinden birinde çekilmişti; Maggie gittikleri gölde bir balık yakalamış, zafer kazanmış bir komutan edasıyla kameraya gülümsü-yordu. Kızıl saçlarını başının üzerinde toplamış, parlak güneş ışıkları yüzünden gözlerini kısmıştı. Bu haliyle on dört yaşında bir çocuğu andırıyordu.
Bu fotoğraf çekildikten yedi ay sonra da hastalanmıştı. Jimmy’ye aradan bir ömür geçmiş gibi geliyordu, arkasına döndüğünde Mark’in kendisine bakmakta olduğunu gördü. Bir şeyler söylemek istediyse de konuşamayacağını hissetti.
“Güzel bir kadın. Kız arkadaşın mı?” Jimmy başını iki yana sallayarak derin bir nefes aldı, yanıt vermesi gerektiğini biliyor ama kelimeler boğazında düğümleniyordu. Bu duyguya alışmaya başlamıştı, ne zaman bu konuda konuşması gerekse sanki bir el boğazına sarılıyor, kendini dokunsalar ağlayacakmış gibi hissediyordu.
“Karım,” dedi boğuk bir sesle.Mark anlayışlı bir sesle, “Üzgünüm,” dedi. Jimmy’nin de kendisi gibi bir boşanma yaşadığını sanmıştı çünkü bu günlerde sanki herkes boşanıyor gibiydi. “Ne kadar zaman oldu?”
Jimmy nihayet soluğunu bırakarak, “Yarın gece yedi hafta olacak,” dedi. Bu konuda konuşmaktan hoşlanmasa da eninde sonunda buna da alışması gerektiğini biliyordu; belki de bu iyi bir fırsattı. Mark iyi bir adama benziyordu, aynı yerde yaşadıklarına göre ileride arkadaş olabilirlerdi. Jimmy gözlerini yere dikti, Maggie’den bahsederken sesinin titrememesi için dua ediyordu.