Frank Herbert, deneylerden çok deneysel yaklaşımların had safhaya ulaştığı, tür içerisindeki “iyi edebiyat iyi edebiyattır”cıları bir araya getiren yeni dalga bilimkurgu akımının en önemli temsilcilerinden. Türün tüm olanaklarını, suyunu çıkarana kadar kullandığı Dune serisinin üçüncü kitabı Dune Çocukları, din ve güç arasındaki ince çizginin altını çizen sayılı romanlardan.
Paul’ün çöle gidişinin üzerinden dokuz sene geçmiş, çöl gezegeni artworkıokay yeşillenmeye başlamıştı. Baharat üretimi de giderek fazlalaşıyordu. Bu değişimlerle beraber çöl terk ediliyor, kökleşmiş âdetlerden sapılıyordu.
Baharatın sağladığı geleceği görme gücünden yoksun kalan Alia, İmparatorluk’u kaybetmemek advertına elinden geleni yaparken, karşısında geçmişinden hesaba katmadığı rakipler bulacaktı. Çölün derinliklerinden çıkagelen Vaiz, Paul’ün dinine karşı vaazlar veriyordu. Unutulmayan kan davaları tekrar gün yüzüne çıkacaktı.
Paul’ün ikizleri, II. Leto ve Ganimet ise İmparatorluk’un yeni mehdileri olarak yetiştirilmekteydi. Fakat onların da kendi planları vardı.
Dune Çocukları, efsanesiyle uzlaşamayan bir gezegenin yörüngede kalma mücadelesi.
Paul Muaddib çöle doğru terk-i diyar eyledikten yıllar sonra, devletin başında kardeşi Aila bulunurken “Dini bir yönetimle kanunu çiğnemek günah olmuştu.” Ancak şunu da belirtmek gerekir ki, devlet denilen “canavar” için geçerli bir günah yoktur; çünkü bu “canavar”, “Yeryüzünde benden büyük yok: Ben tanrının düzen kuran parmağıyım” diyerek günahı, sevabı kendisi belirler ve bunlara halkın mutlak surette riayet etmesini bekler. Ama belirtmemiz gerekir ki bir toplumu bu duruma götüren onların ta kendileridir.
Çünkü “Bir çok şeyi yok eden kayıtsızlık ve vurdumduymazlık illetidir,” ve bu illet nedeniyle “uygarlıklar bile ölür.”