Ortega Romero odanın diğer ucunda duran kıza baktı. Kızın Buenos Aires’in seçkin çevrelerindeki insanlardan farklı olmayacağını biliyordu: zengin ve şımarık.

Daha açık teninin kızın İngiliz babasından geldiğini tahmin ediyordu. Kızın annesi Maria Fuentes de la Roja sapına kadar Arjantin aristokrasi sindendi. Kafası biraz bulanıktı ve bunun için kendi kendine küfretti. Bir kadeh fazla içki onu bu çıkmazdan kurtarmayacaktı.

Bu akşam Isobel Miller’ın on sekizinci yaş günüydü ve sonunda onunla yüz yüze gelmişti. İşte kadın buydu… Bunu hemen düzeltti. On sekiz yaşından beri evlenmeleri için söz kesilen kızdı bu.

Beni seninle evlenmeye zorlayamazsın!

Isobel’in göğsü heyecanlı nefesleriyle inip kalkıyordu.

Kızın hayatında hiç bu kadar gözü korkmamıştı.

Ellerini yumruk yapmıştı ve o geceki doğum günü kutlamaları için annesinin giymeye zorladığı aşırı dar ve süslü saten elbise içinde kendini demode ve hantal hissediyordu.

Isobel ve uzun isimli Rafael bir sözleşme sonucu evlenmek zorundadır. Evlilikleri Isobel yirmi bir yaşına bastığında gerçekleşiyor. İkilinin aralarındaki tutkuyu tango yaptıkları zaman hissetmemek mümkün değil.Isobel her ne kadar duygularından kaçsa da sonunda Rafael’ le mutluluğa gidiyor.

Tango, Arjantin’in hükmetme ve tutku dansıdır. Aristokrat Rafael Romero’nun, öğretmen Isobel ile formalite evliliğinde olmasını istediği de tam olarak budur.

İsobel önce onun resmen gelini olacaktır. Sonra da onu gerdek yatağına götürecektir. Isobel’in Rafael’le evlenmekten başka seçeneği olmayabilir, yine de o, kuşlar kadar özgür olmaya niyetlidir.

Fakat yeni kocası bir bakireyle evlendiğini öğrendiğinde onu bir kafes içinde tutmaya kararlıdır. Rafael’in kararları bir yana, Isobel özgürlüğünden hiç de vazgeçmek niyetinde değildi. Ancak son sözü söyleyen aşk olacaktı…

Akıcı ve kısacık bir aşk romanı.