On beş yaşın altındaki herkesin Rsgb diye bilinen fanusun içinde hapsolmasının üstünden üç ay geçmişti. Bir sabah tüm yetişkinler ortadan kaybolduğundan beri. Onlar artık… Yoklar.
Çocukların yiyeceği haftalar önce bitmişti. Açlıktan ölüyor ama yine de bir çözüm bulmak istemiyorlardı. Öte yandan, her gün daha fazla çocuk evrim geçiriyor ve özel güçleri olmayan çocuklardan kendilerini ayıran doğaüstü yetenekler kazanıyordu.
Gerilim gitgide artıyor ve kasabada tam bir kaos yaşanıyordu. Normal çocuklar ve mutantlar karşı karşıyaydı!
Her çocuk kendisi için mücadele ederken iyiler bile ölüm saçıyordu. Ancak ufukta daha büyük bir tehlike belirdi.
Karanlık adlı yaratık, RSGB’deki gençlerin bir kısmını çağırmaya başladı. Çağırıyor, yönlendiriyor, kontrol ediyordu.
Karanlık uyanmıştı. Ve açtı…
Sam Temple Sörf tahtasının üstündeydi. Dalgalar tam karşısında onu bekliyordu. Üzerine doğru gelen devasa, köpük köpük,tuz kokulu, bembeyaz dalgalar.
Karadan iki yüz metre kadar açılmıştı bile. Bir dalga yakalayabilmek umuduyla kendini tahtanın üstüne yüzüstü bırakmıştı. Elleri ve ayakları buz gibi su yüzünden neredeyse uyuşmuşken güneşten yanmış sırtı sızlıyordu.
Quinn de oradaydı. Sam’in biraz gerisinde, onları alıp sahile kadar taşıyacak sağlam bir dalga bekliyordu. Sam boğazına dolan toz yüzünden neredeyse boğularak, aniden uyandı.
Gözlerini kırpıştırıp etrafındaki çorak toprağa baktı. İçgüdüsel olarak güneybatı yönüne, okyanusun olduğu tarafa bakmıştı.Bulunduğu yerden okyanus görünmüyordu. Dalgalar buralara gelmeyeli epey zaman geçmişti.