BAŞKA BİRİNİN SAHİP OLMAK İÇİN CİNAYET İŞLEYEBİLECEĞİ BİR HAYATIM VARDI. DERKEN BİRİ BUNU YAPTI.

Pek fazla şey hatırlamıyor olabilirim, ama muhteşem bir hayat yaşadığımı biliyorum. Ölürken bile başkasının sahip olmadığı bir şeye sahiptim:

Hiç karşılaşmadığım ikiz kardeşim sayesinde tekrar sahneye çağrılma şansına. Başıma gelenleri öğrenmek için Emma’nın yerime geçmesi gerekiyordu. Peki, en yakın arkadaşlarımın şakalarını kaldırabilecek miydi?

Erkek arkadaşımı, aşkıyla tutuştuğu o kız olduğuna ikna edebilecek miydi? Aileme kendi kızlarıymış gibi iyi geceler öpücüğü verebilecek miydi? Katilimin onun her adımını izlediğini anladığında bile gösteriye devam edebilecek miydi?

“Yalan Oyunu gözünüze uyku girmeden okuyacağınız türde bir gerilim… Ters köşe nüansları şaşırtıcı derecede akla yatkın.”

Bmma sonunda başını kaldırdı. Göz göze gelmek için bakışlarımı aynaya çevirdim. Ama aynaya baktığım anda çığlık attım. Çünkü Emma tıpatıp bana benziyordu. Ve ben orada değildim.

Emma arkasını dönüp banyodan dışarı çıktı, ben de sanki bir şey beni arkasından sürüklüyormuş ensest porno gibi onu takip ettim. Kimdi bu kız? Neden birbirimize bu kadar benziyorduk?

Neden görünmezdim?

Neden, nasıl desem, hiçbir şey hatırlayamıyordum? Sonra güçlükle kendime yoğunlaştım. O son uyku hissi kaslarımı sarmadan hemen önce bedenimdeki kurşun yarasını hissettim. Ardından başucumda dikilen o belli belirsiz, gölgemsi figürü gördüm. “Aman Tanrım,” diye fısıldadım.

Emma’nm beni görmemesi çok normaldi. Aynada gözükmemem çok normaldi. Aslında orada değildim. Ölmüştüm.

-VOYA-

“Keyifli ve kurgunun hızla geliştiği bir gizem… Emma ipuçlarını bir araya getirdikçe okurlar sayfalarla adeta yarışa girecek ve bir sonraki adımı hesap etmeye epey kafa yoracak.”

-Publishers Weekly-

“Romantizm ve tehlikenin tam dozunda harmanlandığı gerilim dolu bir roman.”

-School Library Journal-