Yok Yere Yaygara: “Kavuşabilmek İçin Ayrılanlar, Gülebilmek İçin Ağlayanlar, İyilere Işık Tutan Kötüler” İlk basımı 1958’de yapılan Yok Yere Yaygara daha sonra 1963 yılında Shapespeare’in oyunlarının ilk toplu basımı olan “First Folio”da yer almış…
William Shakespeare’in Yok Yere Yaygara (Much Ado About Nothing): “Kavuşabilmek İçin Ayrılanlar, Gülebilmek İçin Ağlayanlar, İyilere Işık tutan Kötüler” adlı komedi türündeki oyunun ilk basımı 1598?de yapılmıştır. Daha sonra 1623 yılında Shakespeare’in oyunlarının ilk toplu basımı olan “First Folio?da yer almıştır. Shakespeare oyunun konusunu, Ariosto?nun, Orlando Furioso’su ile Bandello’un bir hikâyesinden almış.
Oyun 1613’te sarayda da oynanmış. Günümüze ulaşan belgelerden, Yok Yere Yaygara’nın, yazılışından sonra uzun süre sevilen bir oyun olarak kaldığı ve hatta uyarlamaların yapıldığı anlaşılıyor.
Oyunun baş kişilerinden Benedick ve Beatrice’in rolleri İngiltere ve dünya tiyatro tarihinde ünlü aktörlerce oynanmış. Bunlardan önde gelenler: 1748-1776 yılları arasında Benedick rolünde David Garrick, aynı dönemde Beatrice?i oynayan Mrs. Pritchard; yine Benedick rolünde 1803’te Charles Kemble, 1882?de Henry Irving ve 1949?da John Gielgud. Beatrice rolünde Ellen Terry 1880?lerden başlayarak bir çeyrek yüzyıl sürdüğü unutulmaz yorumu ile tiyatro tarihine geçmiş.
Bu oyun, çok değişik yorumlara elverişli yapısıyla, ve özellikle Beatrice ile özgün komik kişilikleriyle ‘Zaptiyebaşı’ Dogberry ile Bekçi karakterleri sayesinde 20. yüzyılda da sık sık büyük başarıyla oynanmış.
Oyunda olaylar, biri Beatrice ile Benedick?in ilişkisini, diğeri Claudio ile Hero?nun ilişkisini konu alan iki ana çizgide gelişiyor. İlk çizgide, Beatrice ile Benedick, birbirlerini sevmedikleri ya da sevmediklerini iddia ettikleri, ne zaman yan yana gelseler atışmaya başladıkları halde, dost ve arkadaşlarının kurdukları bir komplo sonucu birleşiyorlar: arkadaşları, her birinin öteki için yanıp tutuştuğunu, aşkından yataklara düştüğünü, sararıp solduğunu söyleyince, Beatrice Benedick?i, Benedick de Beatrice?i sevmeye karar veriyor ve birbirlerinin canını kurtarmak için (!) evlenmeye ?razı oluyorlar?. Zorla da olsa, aşkı ve mutluluğu buluyorlar.
Shakespeare?in çok yönlü ve renkli komedi kişileri arasında ön sıralarda olan Beatrice ile Benedick?in görüş ve düşüncelerindeki değişim insanoğlunun kimliği açısından anlamlı. Örneğin Beatrice başlangıçta Benedick?i istemediği gibi, kendisine koca falan da istemiyor.