Füruzan öykülerinin bu denli sevilmesinin, kitaplarının yayımlandıkları tarihlerden bugünlere kadar pek çok baskı yapmasının nedenlerinden biri de sahicilik duygusunu çok güçlü bir biçimde yaratabilme başarısıdır. Sinemasal anlatım kullandığı çokça söylenmiştir, ama burada söz konusu olan, yalnızca onun gibi has edebiyatçıların gerçekleştirebildiği edebiyata özgü görselliktir. Sayısız ayrıntıyla örer öykülerini.
Her ayrıntı işlevseldir: Renkler, ışıklar, kokular, sesler, biçimler… Öykü kişilerinden her birinin kendine özgü dili, kullandığı sözcükler, o sözcükleri kullanış biçimleri, susuşları, duruşları… Bu seçki, onun dünyasına açılan kapıyı aralıyor.
Hikayelerde dönemin sosyokültürel, ekonomik yapısını da arka planda okuyabiliyorsunuz. Okurken dikkatinizi çekecek olan bir diğer nokta, anlatımda ayrıntıların oluşudur. Her şeyi ayrıntılı bir şekilde kaleme almış Füruzan.
Füruzan’ın beş öyküden oluşan kitabı ” Yaz Geldi ” Öykülerin tümündeki temel unsur, çocuklar. Sevinçleriyle, acılarıyla, hayalleriyle, dramlarıyla yeryüzünün ve insanoğlunun tek bozulmamış tarafı olan çocuklar.
Füruzan’ın gözlem gücü, içe bata bata sererken sayfalara çocukların hissettiği türlü yoksunlukları ; naif kalemi de şefkatle kuşatıyor isimsiz ve kaybolmuş tüm çocukları.”
Hüzünlü bir kitap. Çocuklar söz konusu olunca kayıtsız kalamayacağımız kadar, gözlerimizi kapatarak yok sayamayacağımız bütün hüzünler kadar.
Sait Faik Hikaye Armağanı kazanan Parasız Yatılıyı 1972’de Kuşatma, 1973’te Benim Sinemalarım izledi. Peş peşe çıkan bu üç kitaptaki öykü dünyasının özgünlüğü, diriliği, iç tutarlılığı, bütünlüğü, kendi kendini yetiştirmiş bir yazar olan Füruzan’ın yaratıcı gücünün yanı sıra ön hazırlığının sağlamlığını da koyuyordu ortaya.
Eleştirmenlerce yapılan “Füruzan olayı” nitelemesi, “öyküye saygınlık kazandırdı” saptaması, Gecenin Öteki Yüzü (1982) ve Sevda Dolu Bir Yaz (1999) başlıklı kitaplarında yer alan öykülerle de doğrulandı.
“Yaz geldi. Sabah halam gidince, evde ekmek varsa alıyorum zeytinle çıkıyorum. Yazın çok seviniyorum, sokağa çıkınca. Hep bir şeyler oluyor. Yiyecek olmazsa evde, bu bahçenin arkasında karavanaları boşalttıkları yerler var.
Onların içinden çok iyi yiyecekler bulunur. Ama ben zeytinle ekmeğe bayılırım. Yaz geldi artık, canım sıkılmaz. Hem ben buraları bilirim. Aç kalmam. Sen yabancısın. Buraya kaç vapur gelir gider bilir misin? Bilmezsin. O kadar kolay mı?”