On altı yaşındaki Yara Silva, hayaletlerin insanlara eşlik ettiğini biliyordu. Büyükannesi, ailenin diğer kadınları gibi hayaletleri görüp onlarla iletişim kurabilen bir Ölü Bekleyen’di çünkü. Hayatı boyunca büyükannesinin sıra dışı yeteneği yüzünden dışlanmasına şahit olan Yara, kendisini de aynı geleceğin beklemesinden korkuyordu. Neyse ki henüz hayalet görmemişti. Ailenin baskın genleri onu atlamıştı belki de. Böylece normal bir gençlik yaşayabilirdi.
Ancak gösterişli yatılı okuluna başladığı gün her şey değişti. Yara, karanlık bir sisin, yakışıklı ve gizemli öğrenci Brent’e saldırdığını görünce hemen arkadaşının yardımına koştu.
Bu kahramanlığı ona pahalıya patlayacaktı çünkü sisin dikkatini çekmişti ve karanlık gölge onu izlemeye başlayacaktı. Okula altmış yıldır musallat olmuş bir lanet, hem Yara’nın hem de en yakın arkadaşlarının hayatını tehlikeye atacaktı. Yara’nın, ardında bırakmaya çalıştığı geçmişin öyle sessizce gitmeyeceğini anlaması ise uzun sürmeyecekti.
TRAJEDİ, HERKESİN RUHUNDA İZ BIRAKIR. İNSAN ACISIYLA
BAŞA ÇIKMAYI ÖĞRENİR BELKİ AMA ONU DAİMA YANINDA TAŞIR. VAZGEÇİLMEZ BİR PARÇASI GİBİ
Özet
Gölgem önümde uzarken ufak tefek fiziğimle ince yapımı olduğundan uzunmuş gibi, neredeyse bir fidan gibi gösterdi.Nemli yaz sıcağı, henüz yerini sonbaharın çok daha katlanılır
derecelerine bırakmamıştı. Ani bir rüzgar havayı hafifçe hareketlendirdi ve gömleğim dalgalanırken bana da boğucu sıcakta biraz soluklanma şansı verdi.
Kolyemin ağır boncuklarının tenime yaydığı ısıyı hissediyor, kampüsün kütüphanesinin duvarına yansıttıkları parlak güneş ışınlarının kehribar rengi ışıltılarını görüyordum.
Yüksek bir ağacın gölgesinde sıcaktan korunmaya karar verdim. Güzelce biçilmiş çimlerin üzerine çöktüm ve kafama batıp kestane rengi saçlarımı yakalayan çıkıntılı ağaç gövdesine yaslandım.
Gökyüzünde yapayalnız, beyaz bir bulut vardı ve yazın boyun eğmez sıcağına açtığı savaşı kaybetmiş gibi kenarları incelmiş, parça parça olmuştu. Göz ucuyla yanımdan bir şeyin geçtiğini fark ettim.
Merakla döndüğümde havada parıldayan bir şey gördüm. Neredeyse ince bir sis tabakası gibiydi ama bugüne kadar gördüğüm hiçbir sise de benzemiyordu. Beyaz,transparan değil koyu bir kömür grisi, hatta siyahtı. İnsanın aklına korkunç bir fırtınanın habercisi olan koyu bir yağmur bulutunu getiriyordu.