Natüralizm akımının en önemli temsilcilerinden olan yazar, romanları için gerekli yaşam deneyimini zorluklar içinde geçen gençlik yıllarında kazandı. Zola, romancının olayları bir izleyici gibi kaydetmekle yetinmemesi, kişileri ve tutkularını bir dizi deneyden geçirirken, duygusal ve toplumsal olguları bir kimyacı gibi işlemesi gerektiğini savundu. Kuzey Fransa’da uzlaşmaya yanaşmayan maden işçilerinin grevini konu alan Germinal sadece Zola’nın değil, Fransız edebiyatının da en değerli eserleri arasında sayılmaktadır.
BİR GREVİN ROMANI: “GERMİNAL”
Fransız yazar Emile Zola 19. yüzyılda yaşamış, natüralizm akımının en önemli yazarlarından biridir. Akıcı üslubu, doğal, gerçekçi tarzıyla ünlü yazar, özellikle yaşadığı dönemin zorluklarını anlatır. “Meyhane”, “Germinal” ve “Nana” önemli eserlerindendir.
Germinal, 19. yüzyılda Fransa’daki maden işçilerinin özgürlüklerini ve ücretlerini artırmak için, sermaye ile çatışmasını ve mücadelesini anlatan, dünya edebiyatının en ünlü gerçekçi romanlarından biridir. Romanın başkahramanı Etienne, iş aramak için yola çıkmış, sosyalist fikirleri benimseyen bir işçidir. Önceki işi makine şeflliğinden kovulmuştur. Yüyürek kuzey Fransa’daki Montsou’ya gelir.
Korkunç derecede zor koşullar altında çalışan maden işçileriyle karşılaşır. İş ister. Önce yok dense de bir işçi kadının ölüm haberi üzerine maden işçisi olarak işe başlar. Bu işi ona Maheu adında bir işçi aracılık ederek bulur. Etienne kömür arabası iterek ekmeğini kazanacaktır.
Kitabın ana karakterlerinden Maheu, 7 çoçuklu bir babadır. Bir de evde babası ihtiyar Bonnemort vardır. Bonnemort Baba, dönemin zor koşullarını en iyi yansıtan bir karakterdir. Daha sekiz yaşındayken madene inmiş, üç kez madenden ölmek üzereyken çıkarılmış, ama kurtulmuştur. Bu yüzden kendisine dokuz canlı Baba denmektedir. Artık zor çalışıyordur, şirket bir türlü emekli yapmaktan kaçınır. Çocuklarla beraber Maheu’nun ailesinde beş kişi çalışmaktadır.
Çok zor şartlar altında, her gün sabah dört öğleden sonra üçe kadar vardiyalı, yerin 554 metre altında sağlıksız koşullar altında çalışmaktadırlar. Çalışkan ve gururlu anne Maheude’nin tek derdi ise ailesinin karnını doyurmaktır. Evde çalışmayan küçük yaşta üç çocuk vardır. Getirdikleri üç beş kuruşla borç alarak, acımasız bakkala yalvararak, zenginlerin evine giderek yemek bulmaya çalışır.
Madenden döndüklerinde ortası kesilerek leğen yapılan bir fıçıda aynı suyla yıkanırlar, hem de oturma odasında. Evin büyük kızı Catherine, 15 yaşında, yeterli beslenmediği için yaşından küçük gösteren, zayıf ve nazik bir kızdır. O da erkekler gibi işçi tulumunu giyerek bir oğlan çocuğu gibi madene inerek çalışmaktadır. Hatta Etienne en başta onu bir erkek çocuğu zannetmiştir.
Büyük oğlan Zacharia ve küçük olan kötü ruhlu Jenalin evin diğer üyelerindendir. Evin son karakteri annesine yardım eden, kambur ve iyi niyetli Alzire’dir. Evde çalışan eksilmesin diye çocukların evlenmesini ailelerin geciktirmesinden dolayı, gençler cinselliklerini tenha alanlarda yaşamaktadırlar. Zacharie’nin iki çocuğu vardır. Sonradan çocukların annesi Philomene ile evlenir.
O evlendikten sonra ondan kalan boş yere eve kiracı olarak Etienne gelir. Jeanlin ile beraber aynı yatakta yatmaya başlar. Bu sırada evin büyük kızı Cathreine’ye aşık olur. Fakat Catherine kaba ve küstah Chaval’la beraber olur ve onunla yaşamaya başlar.
sayfalarında Etienne iyileşir ve Paris’e gitmeye yoldaşı Pluchart’ın yanına giderek beraber Enternasyonel’de çalışmaya karar verir. Madende çalışmaya başlaya anne Maheuda ile karşılaşır ve konuşurlar. Kadın ona kızmadığını, kocasının ve iki çocuğunun ölmesinden sonra dahi her zaman içinde bir umudun olduğunu söyler. Bavuluyla giderken, durmadan kazma sallayan arkadaşlarını düşünür.
“İnsan bitiyordu topraktan, gelecek yüzyılda ürün vermek üzere yavaş yavaş filizlenen, pek yakında yerküreyi sarsarak baş verecek olan, öç almak için yanıp tutuşan, kapkara bir insan ordusu boy atıyordu.” diye düşünür.
Kelime anlamı “tohum” olan Germinal’de işçiler bir tohum olarak düşünülür ve gelecek nesiller işçilerin bu mücadelesinin meyvesini alacaktır. Zola’nın eleştirdiği zengin kesim değil, ekonomik sistemdir. Yazıldığı dönemde o kadar çok benimsenir ki Zola’nın cenaze töreninde “germinal, germinal” diye tezahürat edilir. Şu da unutulmayan bir gerçektir: Germinal, sadece Fransız edebiyatının değil, tüm dünya edebiyatının en büyük işçi romanıdır.