“Yaşanmışlıkları kaybetmek mi daha zor, yoksa hayalleri mi?”
Bence yaşanmışlıkları kaybetmek daha zor. Hepimizin farklı bir cevabı vardır eminim. Hayallerde diyebiliriz, yaşanmışlıklar da.
Bu sorunun cevabı işte kitabın satırlarında, kelimelerinde, cümlelerinde saklı. Sinan Akyüz birçok kitabında gerçek hayat öykülerinden esinlenerek roman yazıyor.
Solgun Karanfil’de yine onlardan biri. Tamamen yaşanmış bir hikâye Sinan Bey’in kaleminden yeniden hayat bulup, okuyucularıyla buluşuyor.
Fikret onun solgun yüzüne bir öpücük kondurdu. “Sen hiç merak etme. Ölmek için değil, düşmanı ezmek için çıkıyoruz dağlara. Bir gün yanına sağ salim döndüğümde sana özgürlüğü getireceğim…”
Aferdita sözünü kesti.
“Unutma aşkım,” dedi yeşil gözlerinden yanaklarına yaşlar süzülürken.
“Her tercih bir vazgeçiştir. Ama vazgeçilen hep alacaklı kalır!”
O söğüt ağacının altında birbirlerine söz vermişlerdi kumrular gibi yuva kuracaklarına. Ama Naziler memleketlerini işgal edince gölge düştü mutluluklarına. Vatansız yaşanmazdı ki sevda! Bajgora Dağlarına doğru yollara düştü Fikret özgürlük uğruna… Kalbinde Aferdita’sı, aklında vatanıyla…
İncir Kuşları, Piruze gibi çok okunan kitapların yazarı Sinan Akyüz, yürek yakan son romanı Solgun Karanfil’le aşkı anlatırken bizi savaşla yüzleştiriyor ve soruyor: “Yaşanmışlıkları kaybetmek mi daha zor, yoksa hayalleri mi?”