“Ölüm, bir insanın yaşamına son verebiliyor; ama bir ilişkiye son veremiyor…”

Şeref Bey Artık Burada Yaşamıyor adlı denemeye böyle başlıyor Ahmet Cemal. Şeref Bey onun en yakın iki arkadaşının babasıdır. Sonra onun da en yakın arkadaşlarından biri olacak olan kişidir

“İlk kez o odada karşılaşmıştık seninle. İlk kez orada, artık yalnızca sen ve ben idik. Ve orası senin için de sığınaktı. Biliyordum. Yalnız sen, benim bildiğimi bilmiyordun. Tıpkı öteki bilmediklerin gibi. Sence yaklaşılmaz bir yanım vardı. Beni ‘soylu’ bulurdun. Hep sanıldığı gibi. Yakıştırma soyluların sapık çekiciliğine sen de kapılmıştın. Çöküşlerin görkeminden etkilenenler dendin.

Oysa görkem yoktu. Soyluluk yoktu. Kimi zaman eskinin artıklarından kendilerine maskeler biçenlerin arasından biri çıkar, salt kendi yüzünü maske diye taşıyarak birkaç kuşağın birden çarpıklığını ve sapkınlığını üstlenir. Böylece de bir çöküşün görkemini değil, ama kişilik yoksunu bir bitişin kirli alacasını sergiler…”

Denemelerinde Ahmet Cemal beyin hümanist, laik, Atatürk ilke ve inkılaplarına derin bağlarla bağlı, evrensel bilim ve hukuka, sanata ve edebiyata önem veren kişiliğini görüyorsunuz.

Ahmet Cemal’in eserleri genellikle Can Yayınlarından çıkmıştır. Çünkü Erdal Öz ile yakın bir arkadaşlığı vardır. Bu kitabı da kendi seçtiği yazılardan oluşmaktadır. Bunu yapmasını da Erdal Öz istemiştir. Can Yayınlarından çıkan 10 tane eseri vardır.

Yaşamının elli yedi yılını geride bırakmış biri nin kitabı Seçmelerden oluşuyor. Henüz kitaplaşmamış yazılar ile, daha önce bazı kitaplara girmiş yazılar arasından yapılmış bir seçme.

Bunun anlamı, ‘seçilmeyenlerin’ benim için artık değerini yitirmiş olması değil . Bu kitap için belli bir çizgi öngörmüştüm; yani bir tür senaryo gibi. Bulunulan noktadan geriye bakış, gerçekte senaryoya çok benzer.

‘Yaşamım’ diye nitelendirdiğimiz,aslında bizim kurgu muzdur çünkü. Ya da şimdi öyle bakmak istediğimiz bir çizgi. Bundan on yıl, on beş yıl önce hiç kuşkusuz öyle bakmıyorduk. Yaşarsak, yarından bugüne bakışımız da böyle olmayacak. İşte sözünü ettiğim çizgi, bu nedenle bugünün ve böyle bakmanın ortaya çıkardığı bir senaryodan başka bir şey değil .

Ve ben, geçmişteki yazılar arasından bugünkü senaryoma daha uygun düştüklerine inandıklarımı seçtim. Önümde daha gidecek yolum varsa, ilerde bir başka durakta seçeceklerim de elbet daha farklı olacak, çünkü aynı senaryoyu bir kez daha yazabilmek olanaksız.