Sayın Başkan hakkında, onun üstünde herhangi bir başkasının olduğunu düşünmek bizim kendimize ve ”ulus”a karşı bir suikasttır, buna cüret bile edemeyiz! Böyle düşünüyorsak eğer toplum için tehlikeli bir akıl hastası olarak hapsedilmemeli, aklı yerindeyse yasalara göre vatan haini olarak damgalanmalıdır.
Üstünde herhangi bir üst insan yoktur. Öyle bir başkan ki kendi ve ülkesi hakkında; toprağı bir köylünün değil kendisinin ektiğini, kitabı bir edebiyatçının değil kendisinin yazdığını, okulları profesörlerin değil kendisinin kurduğunu, ve bunları kendisi dışında kimsenin yapmadığını, düzeltmediğini, kendisi olmazsa eğer kısmetlerinin kapandığını düşünmekte (zaten ”başkan”ların başka türlüsü hayal edilemez).
Yabancı olmadığımız rüşvetler, yandaşlar, dün kendi yanında olduğu ertesi gün ölüm hükmünü verdiği yandaşlar çokça mevcut bu kitapta.
Sayın Başkan’ın ülkesinde “üstün demokrasi” hüküm sürerki bu aslında, hiç kimsenin yarın sarayda mı ağırlanacağını yoksa hapislerde mi sürüneceğini bilememesi demektir. İhanet,espiyonaj ve siyasi kumpaslarla beslenen korku, bir yılan gibi kendi kuyruğunu yutar.
Sayın Başkan, Miguel Angel Asturias Asturias’ın kendi ifadesi ile Sayın Başkan, siyasi protesto temalı bir eser. Latin Amerika diktatörlerinin, Hitler, Mussolini gibi reklam düşkünü olmaması; aksine loşluğu sevmeleri ve ortalarda görülmeyişlerinden yola çıkmış.
‘Üstün demokrasi’ ile yönetilen bir ülkenin Sayın Başkanı; zamanın en önemli devlet adamı. Öyle bir başkan ki kendisi, bilgelerin bilgesi, büyüklerin en büyüğü.
“ “Bir de dost öğüdü; Sayın Başkanı pohpohlamaya çalışın.”
“Doğru mu söylüyorsunuz?” “Zararı dokunmaz.” Başkan’ın güvenini kazanmak için en etkili davranış bir suç işlemek veya kendini savunamayacak kişileri açıktan açığa aşağılamak veya halka üstün gücünü hissettirmek ya da milletin sırtından zenginleşmektir…”
Okuması gerçekten keyifli ve insanı okuduğuna pişman etmeyen bir kitap, Sayın Başkan. Hem siyasi boyutu hem de kurgusu ile aslında oldukça akıcı ve mükemmel diyebilirim.