Hatırladığım ilk anı neydi?
Annemle babamın bana sıkıca sarıldığı aklıma geliyor.
Hepimizin güldüğünü hatırlıyorum sonra. Ve anneannemin masallarını.
İlk anılarımı bulutlar üzerindeymişim gibi hatırlıyorum, sonrası fırtına… hepinizin bildiği gibi… ve şimdi yine pembe bulutlar… hepimizin yaşadığı gibi…
Ben de bir annenin gözünün nuru, bir babanın altın saçlı kızıyım. Ve küçük bir kız çocuğunun, kucağında uyumayı çok sevdiği annesiyim.
Bunları unutmadan okuyun isterim hayatımı…
Çoğunuz hatırlamaz, ben çocukken “Dokun Bana” diye bir yarışma vardı, bir arabaya en uzun süre elini çekmeden dokunan kazanıyordu. Belki kimin sunduğunu hatırlayan çıkar.
Hatta 8-9 yaşlardayken bu oyunu oynadığım arkadaşlarımın da hemen gözünün önüne gelmiştir eminim. Hep ben kazanırdım o oyunu…Kazananın hediyesi bademli beyaz dondurmaydı.
“O kadar çok şey öğrendim o kadar ders aldık ki hayattan. Kmiseye bağlanmamak, sadece kendi mutluluğuna odaklı yaşamak eng üzeli, tabii yapabilene…
Ben yapamadım ama doğrunun ne olduğunu bildiğimden, bunu zamanı geldiğinde yapabileceğime eminim artık. ”
“Çok yorulduğumda Melisamla denizde yüzdüğümüzü, çok enerjik olduğumda olduğumda bir savaş alanında Zeyna gibi savaştığımı hayal ediyorum.”
“Bazen seni bırakıp yurt dışına gittiğim, iş görüşmelerine koşturduğum, arkadaşlarımla buluştuğum için özür dilerim ama mutlu bir anne olup seni mutlu enerjilerle sarmak için her şey”