Sloane kimsenin gözü önünde ağlamaması gerektiğini bilir; özellikle de intihar salgını tüm ülkeye yayılmışken ve böylesi bir tepki onun tek tedavi olan Program’a yollanmasına sebep olabilir. Sloane Program’dan dönen herkesin boş bir sayfaya dönüştüğünün farkındadır. Çünkü depresyonlarıyla birlikte anıları da gitmiştir.

 

Sürekli gözlenen duygularını gizlemek için elinden geleni yapan Sloane yalnızca James’le beraberken kendisi olabilmektedir.

 

Çünkü James ikisini de güvende ve Program’dan uzak tutmaya söz vermiştir, Sloane ise aşklarının her şeye dayanabileceğini düşünmektedir. Ama birbirlerine verdikleri sözlere rağmen gerçeği saklamak gittikçe zorlaşır; ikisi de günden güne zayıflamakta, depresyon sinsice içlerinde ilerlemektedir. Ve Program Peşlerindedir.

 

Gençlik aşk birazda distopik romanları sevenler için harika bir kitap,

 

Özet

 

“Belki içine Hızlı Ölüm katılmış bir kahve acıya odaklanmama yardımcı olabilir.”Yüz ifadem donuklaştı; sadece zehrin adını duymak bile kalbimin hızla çarpmasına neden olmaya yetmişti.

 

Kendra’nın boş bakışına bakakaldım. Bu bakışın arkasında, mor lenslerin bile gizleyemeyeceği bir hissizlik vardı. Gözlerini uykusuzluktan oluşmuş derin halkalar çevrelemişti. Suratı son zamanlarda hızlıca zayıflamıştı. O, tam olarak beni sıkıntıya sokacak türde biriydi ama yine de bakışlarımı ondan kaçıramıyordum.

 

Ondan uzak durmaya çalışıyordum ama o gün onda görmezden gelemeyeceğim bir umutsuzluk vardı. Hareketsiz durmasına rağmen vücudu titriyormuş gibi “Tanrım, bu kadar ciddi olma,” dedi omzunu kaldırarak.

 

Kendra sandalyesinde döndü, sırtı gergin ve dikti. Elleri, dua edermiş gibi, önünde sıkıca kenetlenmiş haldeydi. “Ben olmayayım,” diye mırıldanıyordu. “Lütfen, ben olmayayım.”

 

“Kendra Philips,” dedi bir ses kibarca. “Bizimle gelir misin lütfen?” “Hayır,” dedi Kendra sesini dizginlemeye çalışarak. “Ben hasta değilim.”