“Osmanlı’nın sırrı nedir” sorusunun cevabını arayan yazarın Osmanlı kuruluş döneminin dinamiklerini ve felsefesini bugünkü dille inşa ettiği romandır.

Duvarları süsleyen

“Ey Osmancık; beğsin. Bundan sonra

öfke bize,

uysallık sana;

güceniklik bize,

gönül alma sana;

suçlama bizde,

katlanma sende;

yanılgı bize,

hoş görmek sana;

aciz bize,

yardım sana;

geçimsizlikler, uyuşmazlıklar, anlaşmazlıklar, çatışmalar bize,

adalet sana;

kötü göz bize, şom ağız bize, haksız yorum bize,

bağışlama sana.

bölmek bize,

bütünlemek sana;

üşengenlik bize,

gayret sana;

uyuşukluk bize, rahat bize,

uyarmak şevklendirmek, gayretlendirmek sana” gibi sözler bu kitabın eseridir.

Gün Doğmak İçin Batar

Ölümdür bu gelen. Azrâil’in ayak sesleridir işittiği. Biliyor bunu;çoktandır. Ama gene de hazır değildir. Bir burukluk var içinde. Allah’dan nice zamandır, gece, gündüz dudakları kıpır kıpır mehil diliyor.

Son göç’ün, o tek başına çıkılan büyük yolculuğun, bu yalan dünyadan ayrılışın yaklaştığını bahar başlangıcında, badem ağaçlarının çiçeğe durduğu günlerde sezmişti:

“Oğul, ben öldüğüm vakit, beni Bursa’da, şu Gümüşlü Kubbe’nin altına koy.”

O gün bu gün Allah’dan mehil diliyor: Bursa’ya gömülmek için.

Bursa’ya gömülebileceğini bilmek için.

Bursa’ya gömülebileceğinden emin olmak için.

Allah’dan mehil diliyor; gördüğü ve yaşamakla eşit değerde bir soy, sopülküsü yaptığı rüyanın gerçekleşeceğine inanmak için!

Ancak o zaman, ancak Bursa alınırsa erebilecektir gönül rahatlığına ve ancak ozaman gülümseyerek;“Hoşgeldin,hoşnudluk getirdin”diyebilecektir Azrâil’e; çünkü ancak o zaman hazır olabilecektir Münker ileNekir’e; çünkü ancak o zaman inanacaktır Allah’ın kendisine bağışladığı ömrü, mutluluğu, gücü hak ettiğine, iyi kullandığına, doğru kullandığına!

Dayanılmaz ağrılar çekmektedir.Bitkindir.Kımıldanacakhâli kalmamıştır; ama Deli Dumrul’laşmak hırsıyla sarsılıyor:“

– Beni Bursa’ya gömün.

”Bursa önlerine, Orhan Gazi erlerine işittirmek için ünlemek istemiş,ama sâdece inleyebilmiştir.