Kahramanımız Efraz El Khatip, Rasasi sokağı aklımdan çıkmıyor çünkü orada bir çocuk erken yaşta babası tarafından zorla evlendirildiği için intihar ediyor.
Kim bilir kaç çocuk böyle yaşamını yitirdi. Kim bilir daha kaç çocuk bunlara mazur kalıyor ve biz evlerimizde bunlardan habersiz yaşıyoruz.
Efraz öyle bir çocuk ki (çocukluğunu yaşayamayan) aç kaldığı halde bir köpeğin yemeğine dokunmayan, dokunduğu için Rohan’ı affetmeyen gururlu, dik başlı, dürüst bir kız. Hem yaşadıklarıyla, hem ayakta kalmaya çalışmasıyla hem karakteriyle.
Lübnan’dan Türkiye’ye gitmek için kaçmaya çalıştıkları seferde ailesi sınırda katlediliyor ve ne oluyorsa Efraz’ın başına o saatten sonra her şey geliyor.
Kefen (Ortadoğuda Bir Çocuk) kitabında,
Özgür yaşamayı hayatına adamış,
güçlü kadın olmaya ant içmiş çocuklar için;
Özgür olmayı istemek suç mu?
Neden suç olsun Efraz?
Neden özgürlük sloganları atanlar kelepçeleniyor?
Çünkü protesto bazı durumlarda karmaşa getirir.
Özgürlüğü verirlerse getirmez.
Bahsettiğin özgürlük nedir tam olarak?
Özgürlük işte, birbirinden farklı anlamları mı var?
Okumak isteyen çocuklara özgürlüğü verilsin.
Çalışmak isteyenin üzerine kapı kilitlenmesin. Cinsiyet ayrımcılığı bitsin. Tek başına yaşamak isteyen edepsizlikle
zan altında kalmasın. Boşanmak isteyen suçlanmasın.
Kadınlar öldürülmesin. İşsizlik yüzünden çaresiz kalan babalar canına kıymasın. Çocuklar öldürülmesin ve istismar edilmesin. Hayvanlar işkence görmesin. Kan davası yıllarca süregelmesin. Yaşamayı isteyenler parmaklıklar ardında çürümesin.
Senin gibi özgür olmayı isteyenler bunu başarabilir ancak.
Biz kalbi güzel olan insanlar başaracağız.
Ama herkesin kalbi güzel değil, kinden ibaretler Efraz.
O zaman biz ne diyoruz;
Oturduğu yerden ağır ağır kalktı, kollarını iki yana açtı ve karşısındaki hayalî kalabalığa avaz avaz bağırdı Efraz:
Yüreğinizdeki kini sökün, biraz ferahlasın insanlar!