1980 senesinde yaşamına kendi eli ile son veren Romain Gary, `Goncourt Ödülü’nü iki farklı adla (Romain Gary ve Emile Ajar adlarıyla) iki kez alan tek Fransız romancıdır:
Romain Gary, Kadının Işığı’nda kadın-erkek ilişkisinin üçüncü boyutunu, bir çifti anlatıyor. Bu özelliği ile Kadının Işığı tam manasıyla bir aşk şarkısı, bir sevda türküsüdür. Yannik ile Michel’in oluşturdukları `çift’, kötü bir yazgı sonucu dağılır.
Aşkın yol açtığı mutsuzluğun yarattığı umutsuzluk, onların boyun eğip kabul edebilecekleri türden bir çelişki değildir. Öyleyse vefatı de bozguna uğratmak, onu yenmek gerekecektir. Yannik, Michel’e şöyle der: “Öleceğim, ama kadın olarak kalmak istiyorum. Senin için bir başkası olacağım…
Beni unutmanın en korkunç yolu, senin sevme yeteneğini yitirmendir.” Her romanıyla sanki “Sev!” diye haykıran Romain Gary’nin (Emile Ajar) yayınevimizde yayımlanan yapıtları şunlardır: Onca Yoksulluk Varken, Polonya’da Bir Kuş Var, Şafakta Verilmiş Sözüm Vardı, Yalan-Roman, Uçurtmalar, Cennetin Kökleri.
”Şafakta Verilmiş Sözüm Vardı” ve ”Cennetin Kökleri” gibi romanların yazarı, Fransa’da hem kendi adı ile hem de kullanmış olduğu mahlasla Goncourt Ödülü’nü kazanan tek büyük edebiyatçı olan Romain Gary’nin ”Kadının Işığı” romanı, kadın-erkek ilişkisinin üçüncü boyutunu, bir çifti anlatır. Roman bu özelliği ile tam bir aşk şarkısı, bir sevda türküsüdür…