Işığın Savaşçısının El kitabı, hayallerimizi yaşamamız, hayatı kucaklamamız, yazgımızla yüzleşmemiz için bir çağrı. Paulo Coelho, benzersiz üslubuyla, her birimizin kendi içindeki “ışığın savaşçısı”nı keşfetmesine yardımcı oluyor; hepimizi savaşçının yoluna çağırıyor: yaşıyor olma mucizesinin değerini bilenin, yenilgisini kabullenenin, sonunda olmak istediği insan olabilenin yoluna. Işığın Savaşçısının El kitabı, Simyacı’nın yazarından bilgelik dolu bir armağan.

Belki de haklıdır; terk edilmiş çocuklar var, kıyıma uğrayan siviller, suçsuz yere hapse atılanlar, yalnız kalmış yaşlılar, sokaklarda sarhoşlar, iktidarda deliler…Öte yandan hiç de haklı olmayabilir, çünkü ışığın savaşçıları var. Ve ışığın savaşçıları, kabul edilmez olanı asla kabul etmezler.

“Yirminci yüzyılın insanı toplama kampını yarattı, işkenceyi yeniden canlandırdı ve başkalarının felaketlerine gözlerini yummanın mümkün olabileceğini öbür insanlara öğretti,” der Marek Halter.

Kitap her sayfasında amaca, direnişe, savaşa, mücadeleye kısacası hayatın her anına dair birbirinden güzel öğütler içeriyor. Bu kitap öyle tek seferde okunup bitirilecek bir kitap değil, sindire sindire okunması gerek.Her sayfasında farklı öğütler, aslında her bireyde olması gereken özelliklerden bahsediyor.

Işığın Savaşçısının El kitabı özeti

Savaşçı, her ne kadar kendiyle kaldığında zayıf ve boşlukta hissediyorsa da kılıcı hep savaşçının hayatına deneyimi getirip daha anlamlı hissetmesini sağlıyor.

İlk başlarda ufak bir çocukken çanın sesini duymaması da deneyime ve güce daha hazır olmayan bir birey olduğundan dolayı kaynaklanıyor, ne zaman yaşı belli bir olgunluğa erişip, sadece çanın sesine değil de doğaya büyük pencereden bakmayı tercih ettiğinde, ancak o deneyimin gücünü ruhuna alabiliyor. Hayatın sadece anlamını bulmakta sınırlı kalmadığını, o anlam için yeteri sebat ve cesaret gerektiğini anlatıyor.

“Burada ne işiniz var?” diye sordu kadına.”Seni bekliyordum,” dedi kadın.Delikanlı, aradan onca yıl geçmesine karşın kadının hiç değişmemiş olduğunu fark etti; saçlarını örten eşarp bile rengini yitirmemişti.Kadın ona, sayfaları bomboş olan bir defter uzattı.”Yaz: Işığın savaşçısı için bir çocuğun gözleri çok değerlidir, çünkü o gözler dünyaya acısız bakabilirler.

Işığın savaşçısı, yanındaki insana güvenip güvenemeyeceğini anlamak isterse o kişiye bir çocuğun gözleriyle bakmaya çalışır.” “Işığın savaşçısı ne demek?” “Ne demek olduğunu sen zaten biliyorsun,” dedi kadın gülümseyerek.

“Işığın savaşçısı, hayatın mucizesini anlamayı başaran biridir, inandığı şey için sonuna kadar savaşabilen ve denizin dibinde dalgaların harekete geçirdiği çanların sesini duyabilen biridir.”

Delikanlı, kendisini, ışığın savaşçısı olarak düşünmemişti hiç. Kadın onun düşüncelerini okumuşcasına, “Bunlar herkesin becerebileceği şeylerdir,” dedi.”Hiçbirimiz ışığın savaşçısı olduğumuzu düşünmesek de hepimiz öyleyizdir.”Delikanlı elindeki defterin boş sayfalarına baktı. Kadın yine gülümsedi.

“Bu savaşçıyı yaz,” dedi.