Delilik üzerine bir roman yazmak kolay değildir ve her şeyden önce sonucun eğlenceli ve hatta hafif bir okuma olması kolay değildir. akıl hastalığının aşağı yukarı doğru gerçeği. Leonid Andreyev’in 1919’da yayınlanan “Specters” Hayaletler adlı kısa romanlarında tam olarak başardığı şey budur.
Bu romanda Andreyev bizi, Aziz Nikolas’la uçtuğuna, hastaları iyileştirdiğine inanan zarif Pomerantsev’in birlikte yaşadığı barışçıl bir Rus sanatoryumuna götürüyor; Petrov, kendisi için açılana kadar her kapıyı çalmaya takıntılı; Şehrin burjuva salonlarında şampanya içmediği ya da ona aşık olan üzgün ve utangaç hemşire olmadığı zamanlarda kurumu şefkatle yöneten Dr. Sheviriov.
Hayaletler, deliliğin bazen trajik sonuçlarını (tecrit, ıstırap ve hatta ölüm) gizlemez, ancak her şeyi sanatoryumda hüküm sürdüğünü iddia ettiği aynı sakinlikle sunar.
Bize anlatılanlar mutlu olduğu için değil, bize anlatılan üslup en azından kaygısız, eğlenceli ve basit. Aşırı romantizm veya dramatizasyon olmadan. Ek olarak, eser kısa olduğu için daha fazlasını istemenize neden olur (her durumda çok uzun romanların yarattığı yorgunluğa tercih edilir bir duygu).