Ve dostum, tüm yaşamının aslında çok kısa bir zaman olduğunu anladığında biraz sonra ölecekmiş gibi korkuya kapılıyorsun…’’ Ortaköy sahilinde bir hapçı.

Herifi öldürdükten sonra yoluma devam ettim. Donmuş sokaklardan çevre yoluna kadar yürüdüm sonra kaldırıma oturdum. Ağzımdan buhar bile çıkmıyordu, içim buz kesmişti. Ellerim acıyordu. Bir kaç eklemin derisi tamamen kopmuştu, kemiklerimi görebiliyordum. Elimi cebime sokarken kan tekrar akmaya başladı ama hava o kadar soğuktu ki hemen donuyordu.

Paketi çıkarıp dudağımla bir sigara çektim içinden. Yakana kadar birkaç kez düşürdüm çakmağı. Sonra içim sıcak dumanla doldu. Yolun karşı tarafındaki evleri izlemeye başladım. Duvar ışıklarının ve avizelerin aydınlattığı salonları… Kimse pencereden bakmıyordu. İçerde oturmak güzel bir his olmalı diye düşündüm. Şehrin zengin semtlerinden biriydi burası. Riverside gibi havalı bir isimleri bile vardı.

Başımı öne düşürdüm. Ağır yüklü bir kamyon tam önümden geçerek yüzüme soğuk hava ve mazot kokusu püskürttü. Bir sonrakini durdurup oradan gitmek istedim. Ya da önüne atlayıp daha uzak bir yere götürmesini. Telefonum çalmasaydı belki de giderdim, bilmiyorum.Ömer yarım saat sonra geldi. Baya üşümüştüm, hemen arabaya girip ellerimi klimaya yapıştırdım.

Aga ne oldu sana böyle?

Bi’kaç kişiyle takıştım,’’ dedim.

Nerede? Burada mı?

Aşağı mahallede, Porsuğun kenarında.

Daha dikkatli bakıp yüzünü buruşturdu.

‘’Sıradan bir takışmaya benzemiyor pek.

Bu havada oralarda ne işin vardı oğlum, ne içtin yine o kadar?

Bir şey içmedim,’’ dedim.

Canım sıkıldı, yürüyordum öyle.

Eee?

Laf attı şerefsizler. Sonra da gördüğün gibi işte

Yok, yok. İyiyim.

Başımı çevirip camdan dışarıyı seyretmeye başladım.

Herifin durumu ne? diye sordu. Bi’ sigara yaktı, bi’ tane de bana uzattı.

Ömer de geçmişi hareketli biriydi, tahmin edebiliyordu yani bir insanın ellerinin nasıl bu hale gelebileceğini.

‘’Bilmiyorum,’’ dedim.

Yaşıyor değil mi?