Carrie White, aşırı dindar annesi ile yaşamakta olan genç bir kızdır. Annesinin üzerinde kurduğu baskı O’nu yaşıtlarından uzaklaştırmış, yaşıtları tarafından ciddi bir şekilde dışlanmasına sebep olmuş ve okulun alay konusu haline getirmiştir.
Buna karşın Carrie, kimsenin bilmediği bir yeteneğe sahiptir. Annesi bunu ‘şeytanlık’ olarak yorumlasa da Carrie bir parçası olan bu yeteneğine sahip çıkacaktır.
Kitap bize dini saplantının ve zorbalığın bir insanı nasıl canavarlaştırabileceğini anlatıyor.Kitap bize korku dünyasının bana göre en korkunç karakterini armağan ediyor ; Margaret White.Bu kadın hayatımda gördüğüm en korkunç karakter.Fırın küreği gibi elleriyle elinde incil okuyuşunu hayal ederken bile o mavi gözleri insanı ürpertiyor.
Bu kadının inandıkları normal bir dini inanış değildi.Bu kadının inandığı elinde ateşten bir kılıçla gezen bir meleğin tüm günahkarları öldürmesini beklemesiydi.Annesi böyle olursa Carrie White’ın nasıl bir karakter olmasını bekleyebiliriz ki ?
Carrie çocukluğundan beri çevresine uyum sağlamaya ve insanların arasında kendine yer edinmeye çalışan bir karakterdi.Carrie ezik veya hor görülmesi gereken bir insan da değildi.Sadece yardıma muhtaçtı.
Özet
Bir lise balosunda kimileri için korkunç, kimileri için adaletin tecelli ettiği bir sonla bitiyor. 400’den fazla ölü ve bunu yapan 16 yaşındaki Carrie…
Carrie 16 yaşında beyin fonksiyonları hayli gelişmiş ve isterik durumda(öfke, sinir, nefret) karşısındakine zarar verebiliyor, canını acıtabilen bir kızdır. Ancak aşırı derecede içe kapanık biridir. Öyle ki okulda kendisine her türlü aşağılayıcı ‘şakaları’ reva görenlere de hiç ses etmiyordur.
Bunun nedeni aşırı dindar olan(bence kafayı yemiş bir bunak) annesinden kaynaklanmaktadır. Annesinin cinsel birleşme, dokunma, banyo yapma gibi birçok sebeplerin günah olduğu gerekçesiyle yasaklayıp, aksi bir durumda saatlerce bir dolaba koyarak cezalandırması Carrie’yi bu yola itmiştir.
Minnik, masum, narin Carrie’den bir feryat…
“İsa duvardan bakar bizi izler
Ama yüzü soğuktur taş gibi.
Beni severmiş…annem öyle der.
O halde ben neden hep yalnızım?”