Yıl 455, Roma işgal altında. Vandallar değerli olan her şeyle birlikte inancı da alıyorlar Roma’dan. Yahudilerin kutsal emanetleri bir kez daha yabancıların himayesinde. O emanetleri geri almak ve ait olduğu topraklara götürmek için gerekense zorluklarla dolu bir yolculuktur. Umut ve çaresizlik arasında sıkışıp kalmış insanların hikâyesi Zweig’ın usta kaleminde hayat buluyor.
İustinianos’un Kudüs’teki bir Hıristiyan kilisesine gönderdiği şamdan, orada kaybolmuştur. Ancak Zweig Gömülü Şamdan’da söylenceye bir gün yeniden kavuşma umudu barındıran bir final atfeder.
Nöbetçiler her zamanki gibi akşam olunca şehrin kapılarını kapattı. Ancak kapıları kapatmak sadece şehir içindeki korkuyu hapsetmeye yaradı. Öldürücü bir buhar gibi korkunç bir kader beklentisi sessiz ve ışıksız evlerin üzerine çökerken, karanlık, bir zamanlar şanlı ama şimdi çökmüş, korku içinde titreyen Romanın üzerine birtabut örtüsü gibi indi.
Uykusuz ve çaresiz Romalılar, Vandalların gelişini beklemeye başladı. tıpkı havaya kalkmış baltanın inmesini bekleyen bir idam mahkümu gibi.