Söyleşi tarzı zaman zaman okuyucuda burada ele alınan her konunun aslında çok daha etraflıca tartışılmaya ihtiyacı olduğu duygusu uyandırıyor. Aklımızdaki sorulara hazır cevaplar bulmak her zaman rahat bir iştir, ancak düşünmek, bir bakış ve kavrayış geliştirmek, bunları tartışmaya açmak, sonuçta bir uzlaşmaya ya da ortak paydaya varmak entelektüel ve aktivist bir etiğin temel öğesi olmalıdır. Bu bakış, söyleşinin özünü oluşturuyor.
“Entelektüellerin görevi, doğruluk üzerine konuşarak yalanları ortaya çıkarmaktır” diyor Noam Chomsky. Bazı noktalarda sanki sazı eline bir emperyalist tarafmış gibi saldırgan ve iğneleyici üslup ile sorular ve tezler yönlendiren Albert’e, aslında bu konuşmadaki tutumları ile, görev ve sorumlulukların bilincinde olarak uygulanması gereken tutumlara da bir şekil sunuyor bize.
Dilin yapısı ile dilcilerin ve bu alanla ilgilenenlerin evrensel dil grameri araştırmaları ve makaleleri ile tanıdığımız yazarı bu kez siyasi yönleri ile tanımaya başlıyoruz.
Chomsky, Vietnam’daki korkunç yıkımların sebebinin imtiyazlı hatalardan kaynaklı olduğunu biliyordu. Amerikalılar ise güney Vietnam’ı, komünist saldırılarından koruduklarını sanıyorlardı. Özünde Güney Vietnam’ın varlığının tek sebebi Amerika’nın birleşik Komünist Vietnam fikrini reddetmesiydi. Gizli şüphelerine rağmen, Lyndon Johnson, Amerikalılara savaşı kolayca kazanabileceklerini söyledi.
Savaşta ölen ya da ömür boyu sürecek psikolojik, fiziksel hasarlar alan askerlerin hiçbiri neden savaştıklarını gerçek anlamda bilmiyordu. En azından 1968’e kadar ana akım medya Amerika’nın Kuzey Vietnam’a attığı bombalarla, kimyasal silahlarla Vietnamlılara verdiği zararları sakladı.