XX. yüzyıl düşünce ve edebiyat dünyasının kuşkusuz en etkili adlarından biri olan Albert Camus, gerek Başkaldıran İnsan ve Sisifos Söyleni gibi felsefi kitaplarında, gerek Yabancı, Veba, Sürgün ve Krallık gibi edebî yapıtlarında, insanın çağdaş dünya karşısındaki duruşunu sorgular. Ölümüne yakın, 1956’da yayımladığı Düşüş, modern insanın, kendi bencillik ve çaresizliklerini adım adım görmek zorunda kalışının romanıdır.
Düşüş Kitap özeti
Eserde Clamence sizi bir barda karşılıyor ve başlıyor sizi mexico city sokaklarında gezdirmeye. Tabi bir yandanda anlatmaya başlıyor, eski deneyimlerini.
Eski bir avukat yeni bir ağır ceza hakimi kendisi. Avukatlık dönemlerinde saygın bir avukatmış, hem de en tanınanlarından. Bir tepenin üzerinden herkese bakar, sahte erdemlerle gözlerini boyarmış toplumun. Bir sürü sahtelikler, düşkünlükler. Bir gün diyor öleceğimi anladım. Tabi benim korkum ölüm değildi, korkum gerçeklerimi bilen tek kişi olmaktı
Parisli saygın bir avukat, soylu davaların savunucusu ve çapkın bir erkek olan Jean-Baptiste Clamence, Amsterdam’da köhne bir barda geçmişini anımsar.
Kendisiyle yüzleşirken geçmişteki kesinlikler belirsizliklere, başarılar başarısızlıklara dönüşür. Clamence’ın itiraflarında, elini taşın altına koymadan yaşayanların, pek çoğumuzun öyküsü vardır. Onun “düşüş”ü hepimize ulaşır. Camus’nün, burjuva ahlak anlayışını zekice alaya aldığı Düşüş, başarılı tekniğiyle de öne çıkan bir roman.
Albert Camus’nün Düşüş adlı bu eserinde, felsefesini ve düşüncelerini anlatmak için seçtiği karakter, Parisli başarılı bir avukat olan Jean-Baptiste Clamence’dir.
Jean-Baptiste hem başarılı hem ünlü hem de çekici bir erkektir. Hayata önde başlayan şanslı insanlardan biridir. Fakat biz Jean-Baptiste Clamence’yi çirkin ve köhne bir barda geçmişini anlatırken buluruz. Jean Baptiste Clamence’nin kitabın ta başında başlayıp sonunda biten monologu eserin temelini oluşturmaktadır.
Jean Baptiste Clamence, eser boyunca bizimle sohbet eder. Anlattığı her şey bizzat bizim içindir. Başlarda çok güçlü, başarılı ve her istediğini elde eden bir insanı, yani kendisini anlatırken; ilerleyen sayfalarda güçsüzlüklerini, başarısızlıklarını ve istediklerini elde edememesini anlatmaya başlar. Hatta güç ve başarı zannettiklerinin aslında güçsüzlük ve başarısızlık olduğunu fark eder.
Sonlara doğru ise, iç hesaplaşmalarına, kendisiyle yüzleşmelerine, geçmişini ve yaptıklarını sorgulamalarına şahitlik etmeye başlarız.
Jean-Baptiste toplum içinde ne denli ikiyüzlü olduğunu bizlere açıklarken, monolog halinde ilerleyen eser, bütün halinde değerlendirildiğinde, artık çoktan modern insana bir saldırı, bir eleştiri, hatta bir kafa tutma haline gelmiştir.
Düşüş, kısa bir eser olmasının yanında, okuması bir hayli zor olan bir eser. Bir çırpıda bitirilecek bir kitap değil.
Hatta okurken cümlelerin altını çizmekten ve düşünmekten yorgun düşebileceğiniz bir eser