“Kendimi koyvermek istiyorum, kendim için daha fazlasını istiyorum, kendimi yükseklere düşmek üzere bırakmak istiyorum…”
Dünyada Bir Yer, “hayatın anlamı” kitapları gibi fakat yazar kitabı tamamen bu eksende tutmayarak daha samimi bir hava vermiş. Baş karakter ve anlatıcı olan Michele ve onun hayatta kendine yer edinebilmesini okuyoruz, kitabın ilk ağızdan olması karakterle özdeşleşip, olayları anlamaya yardımcı olmuş.
Kitabın dili de çok hafif, satırlar müthiş bir kayganlığa sahip, okurken yormuyor ve sizi kitapta tutuyor. Genel olarak iyi bir kurgusu vardı, yazar karakterin geçirdiği aşamaları iyi bir kurguyla sunuyor ve kitabın sondan başlaması da yerinde bir hamle olmuş.
Kitapta işlenen “hayatta yerini bulma ve kendini tanıma” fikri kendine yetersiz bir yansıma bulmuş gibiydi, yazar daha geniş bir çerçeveden bakmalıydı bence. Yazar hayatın anlamından çok insan ilişkileri üzerine doğruyu bulmak gibi kısıtlı bir alan ile kendini sınırlamış tabii bu sınırlandırma kitaba da yansımış.
Kitabın kahramanı en yakın arkadaşı Federico’ nun sayesinde kendini bulmaya çalışıyor. Bu süreçte yaşadıklarını kendisi aktarmış.
Kitap’dan Alıntı
Duygularımın içinde yaşayan trapezcisi, bir fırıldak gibi içimde taklalar atmaya başlamıştı. Ayak parmaklarımdan hiç söz etmiyorum. Dilimlenmiş pizza yemeye gittik, bira içtik ve mağazaların olduğu caddede vitrinlere baka baka dolaştık. Mutluluktan uçuyordum. Mideme sancılar giriyordu.
Çok uzun zamandır bu duygulara benzer bir duyguyu yaşamamıştım. Hiç kimse yoktu, şehir boştu. İçimden yolları yıkayan belediye arabasının geçmesini diledim, az sonra geldi. Her şey mükemmeldi., her şey hafifçe çalan bir senfoni gibiydi. Hava, renkler, ıslanmış kaldırımlara yansıyan ışıklar ve onların gülüşmeleri..