Çürümenin Kitabı, Fransızca yazan Rumen deneme yazarı ve ahlakçısı Emil Michel Cioran 8 Nisan 1911 ‘de Rasinari’de (Romanya) doğdu. On yedi yaşında Bükreş Üniversitesi Felsefe Bölümüne girdi. Lisansını Bergson üzerine hazırladığı bir tezle aldı.
1934’te Bükreş’te yayımlanan ilk kitabı Sur les cimes du désespoir (Ümitsizliğin Doruklarında), kendisinin de kabul ettiği gibi, sonradan Rumence ve Fransızca yazdığı her şeyin özünü barındırır. Hayatın trajik boyutundan habersiz olmakla suçladığı ergsonculuk’tan o dönemde koptu.
1937’de, dini bir krizin ürünü olan ve tartışmalar yaratan kitabı Des larmes et dessaints (Gözyaşları ve Azizler Üzerine) yayımlandı. Aynı yıl, Bükreş Fransız Enstitüsünden bir burs alarak Paris’e gitti ve oraya yerleşti. 1995 yılında Alzheimer hastalığından öldü.
1947’de Fransızca yazdığı ve Fransa’da yayımlanan ilk kitabı olan Précis de décomposition’u (1949; Çürümenin Kitabı. Metis) şu eserleri izledi (başlıcaları): Syllogismes de l’amertume, 1952 (Burukluk, Metis); La tentation d’exister, 1956 (Varolma Eğilimi, Gendaş); Histoire et utopie, 1960 (Tarih ve Ütopya, Metis); La chute dans le temps, 1965 (Zamanda Düşüş); De l’inconvénient d’être né, 1973 (Doğmuş Olmanın Sakıncası, Gendaş); Aveux et anathèmes. 1981 (İtiraflar ve Aforozlar).
ÖZETİ
“Nerede tükettin ömrünü? Bir hareketin hatırası, bir tutkunun işareti, bir maceranın parıltısı, güzel ve firari bir cinnet – geçmişinde bunların hiçbiri yok; hiçbir sayıklama senin ismini taşımıyor, seni hiçbir zaaf onurlandırmıyor. İz bırakmadan kayıp gittin; senin rüyan neydi peki?
“Kökeninde aldatıcı ve yıkıma mahkûm olmayan hiçbir ‘yeni’ hayat görmedim şimdiye kadar. Her insanın zaman içinde ilerleyip bunaltılı bir geviş getirmeyle kendini tecrit ettiğini, yenilenme niyetine de ümitlerinin beklenmedik yüz buruşturmasıyla karşılaşıp kendi içine düştüğünü gördüm.” – E. M. Cioran
Ciroan, eserinde felsefi görüşlerini kendisine has çarpıcı üslubu ile ifade etmiş. Eser bazı yerlerde düşünselliği devreye soktuğu için aktarımı yavaşlatsa da genel itibari ile akıcı ve tamamlayıcı seriler şeklinde ilerliyor.
Kitapta yoğun bir haz ve ilham’ın eşlik ettiği anlatım söz konusu. Yazar, eserini yazdığı duygusal ve düşünsel havayı tamamen eserine aktarmış, ama yine de tam olarak tanımlayamayacağım bir yoğunluk var sanki: Öfke, açıklık, kibir, sıkışmışlık hisleri arasında bir yerlerde…