Çırpınış, Her şey birer düştür ve sadece düşlerden ibarettir. İnsan ise yalan söyler; düşündüğünü değil. Çünkü yalan söylemek için üretilmiştir. Yalan söyler ve böylece kendini önemsemiş olur.

İzlenimlerini abartır, aynı şekilde sözlerini de! Rol de yapar. Biz bütün insanlar sadece rol yaparız. Dolayısıyla hepimiz roman kahramanlarıyız, maskelerimiz var; hepimiz komedyeniz!

Julia’nın eşsiz güzelliği, tarihi bir şehir olan Renada ve dolaylarında dillere destan olmuştu.Şehrin güzellik kıraliçesi gibiydi Julia; şehrin mimari hazineleri arasında canlı, diri bir anıttı adeta.

“Aptallık dediğin ne mesela?” “Mesela işte şimdi senin yaptığın.

Şana şunu söylemeliyim ki Anacleta, sende akıl namına zerreyok!”

“Ben ne yapayım Victorino?

Açıkla, anlat bana; burdakiler içinde biraz aklı olan biri varsa o da sensin.”

“Bu işin nasıl olması gerektiğini sana belki yüz defa söyledim şüphesiz. Julia’ya dikkat et, gönlünü o sersem âşıklardan birine kaptırmasına engel ol. Şehrimizin kızla​rı bu gibi gençlerle vakit geçirir, ölçüyü kaçırır, itidallerini kaybederler.

İşveydi,, cilveydi, pencereden bakıp kur yap​maktı; anlamam ben böyle şeylerden!

O beş para etmez ta​lebelerden, kur yapmaktan bahsetme bana!”

“Peki ne yapayım ben bu kızı?”