Beyaz Kale, 17. yüzyılda Türk korsanları tarafından tutsak edilen bir Venedikli, İstanbul’a getirilir.
Astronomiden, fizikten ve resimden anladığına iddia eden venedikli, aynı ilgileri paylaşan bir Türk tarafından satın alınır. Garip bir benzerlik vardır bu iki insan arasında.
Köle olarak venedikliyi alan Türk, kölesinden, Venedik’i ve Batı bilimini öğrenmek ister. Bu iki kişi, efendi ile köle, birbirlerini tanımak, anlamak ve anlatmak için, Haliç’e bakan karanlık ve boş bir evde, aynı masanın iki ucuna oturur, konuşurlar.
Hikâyeleri ve serüvenleri, onları veba salgınının kol gezdiği İstanbul sokaklarına, Çocuk Sultan’ın düşsel bahçelerine ve hayvanlarına, inanılmaz bir silahın yapımına, “Ben neden benim?” sorusuna götürecektir.
Hikâyelerin günden geceye doğru ilerlemesiyle, gölgeler yavaş yavaş yer değiştirir.
Orhan Pamuk “Beyaz Kale”de, Doğu ile Batı arasındaki benzerliklere ve farklılıklara bakarken, milli ve bireysel kimliklerimizin gerisinde yatan yapaylığı ortaya çıkartarak, iki kültürün ortak paydasını vurguluyor.
Okur İstanbul manzarası eşliğinde izlediği bu yarı gerçek yarı hayal hikâyede, kendi varoluşunun özünü aramaya davet ediliyor.
“Ustaca kurulmuş paradokslarla örülü, hayranlık uyandıran zarif bir postmodern hikâye.” PUBLISHERS WEEKLY
“Beyaz Kale, Batı-Doğu ilişkisi üzerine yazılmış zarif ve önemli bir kitap (…) Kafka ve Calvino ile kıyaslanması hiç de abartılı değil.” THE INDEPENDENT
“Doğuda yeni bir yıldız yükseldi, bir Türk yazarı, Orhan Pamuk.”
NEW YORK TIMES BOOK REVIEW