“O an kalkıp ona koşabilirdi ama ayakları gelecekteki güzel günlere değil, çözemediği geçmişine doğru ilerliyordu. Oradaki düğümler ayaklarına dolaşmış, geleceğine yürümesine izin vermiyordu.”

 

Geçmişteki aşklarına takılıp kalmıştı altısı da… Şimdiki zamanda yolları kesişince hikâyeleri birbirine karıştı.

 

Umutla ararken ümitsizliğe düştükleri o gerçek aşk neredeydi? Otobüse yetişmeye çalışırken mi düşürmüşlerdi, paspasın altına mı süpürmüşlerdi? Kaybettikleri yerde miydi hâlâ, hiç ummadıkları birinde mi?

 

Hep birlikte geçmişlerine bakarken anladılar ki; bildikleri ve bilmedikleri bütün hâlleriyle aşk, gözlerinin önünde idi.

 

Giriş Bölümü

 

“Son kartın bu… Bakalım sana ne söyleyecek?” Tüm enerjisini tam o noktada toplamak istiyormuş gibi, uzun tırnaklarını parmak uçlarına usulca batırmaya başladı. Bu, onun küçük ritüeliydi. Gözlerini ayırmadan, masada dizili duran kartlara bakarak sadece kendisinin duyabileceği bir şeyler mırıldandı. Parmaklarını üzerlerinde gezdirdi, birinde durdu. İşaret parmağıyla iterek öne doğru sürükleyip ters çevirdi.

 

“Bu kart…” dedi yavaşça, “Ölüm kartı…” Korkuyla değişen yüzüne bakarak devam etti. “Her açıldığında insanların yüzü aynı seninki gibi olur.”

 

“İnandığımdan değil de…” dedi Defne, gözlerini Yeliz’den kaçırıp, sözlerini ağzında geveleyerek. “Ne anlama geliyor ki?”

 

“Korkma… Sanıldığı gibi ölüm demek değildir, değişim anlamına gelir.”

 

“Değişim mi?”

Bir önceki yazımız olan Tiamat - İhsan Oktay Anar başlıklı kitabımızda Tiamat - İhsan Oktay Anar, Tiamat - İhsan Oktay Anar ekitap indir ve Tiamat - İhsan Oktay Anar ekitap oku hakkında bilgiler verilmektedir.