Kar, Kalplerinde Yanan Ateşi Söndüremeyecekti.

Treniniz bir kar yığınına saplandığı için gecenin bir yarısı yapmak zorunda kaldığınız soğuk ve ıslak yürüyüş, çekici bir yabancıyla unutulmaz bir öpüşme karesiyle son bulmaz.

Kimse iki metrelik karlara bata çıka yaptığı maceralı bir yolculuğun, onu, eski bir dostla büyük bir aşka sürükleyeceğini tahmin edemez.

Gerçek aşkın, karlı bir sabahta erkenden başlayan Starbucks mesaisiyle alevlenebileceğine de öyle herkes ihtimal vermez…

Günümüzün üç çok satar roman yazarı John Green, Maureen Johnson ve Lauren Myracle’a teşekkürler.

Eğlence, aşk, romantizm ve nefes kesici öpücüklerle dolu üç hikayemiz var ve hepsi de bahar öncesinde gelen son kar tanelerinin sihriyle ışıldıyor. 

Kısa Özet

Noel’den önceki geceydi.Daha net olmak gerekirse Noel’den önceki akşam üzeriydi. Ama sizi olayın kalbine götürmeden önce birşeyi yoldan çekmeliyim.

Deneyimlerimden biliyorum, eğer oşey sonradan ortaya çıkarsa dikkatinizi dağıtacak ve anlattığımhiçbir şeye konsantre olamayacaksınız.

Benim adım Jubilee Dougal. Bir an durup sindirin.Gördünüz mü, baştan söyleyince o kadar kötü değil. Birhayal edin, uzun bir hikayenin çünkü size anlatacağım öylebir şey- orta yerindeyim ve pat diye bunu yumurtlayıveri-yorum:“Hey, bu arada, benim adım Jubilee.” Ne yapacağınızı şa­şıracağınız kesin.

Biliyorum, Jubilee biraz striptizci ismi gibi. Belki de di­reğin çağrısına kulak verdiğimi düşünebilirsiniz.

Ama hayır.Beni görseydiniz bir striptizci olmadığımı hemen anlardınız yani sanırım. Siyah, küt saçlarım var. Bazen gözlük takarım,bazen lens. On altı yaşındayım, koroda şarkı söylüyorum, ma­tematik olimpiyatlarına katılıyorum ve çim hokeyi oynuyo­rum.

Sizin anlayacağınız, bende bebek yağına bulanmış birstriptizcinin esnekliği ve zarafeti yok. (Bunu okuyan striptiz­ciler varsa yanlış anlamasınlar, onlarla bir derdim olduğundandeğil. Ben bir striptizci değilim, hepsi bu. Beni asıl endişelen­diren de lateks. Bence lateks cildiniz için hiç iyi değil çünkühava almasına izin vermiyor.Jubilee’ye itirazımsa bunun bir isim değil, bir tür parti ol­ması.

Nasıl bir tür parti olduğunu da kimse bilmiyor. Birininbir jübile verdiğini duydunuz mu hiç? Ve eğer duysanız gidermisiniz? Çünkü ben gitmezdim. İnsanın aklına büyük, şişmebir nesne kiraladığınız, orada burada süslü flamaların olduğuve çöpleri yok etmek için etraflıca plan yapmanız gereken biryer geliyor.

Düşündüm de belki onun yerine bir halk oyunları partisi­ne gidebilirsiniz.Adımın bu hikayede önemli bir yeri var ve dediğim gibi,Noel’den önceki akşamüzeriydi.

Hani bazen hayatın sizi sevdi­ğini hissedersiniz ya? İşte aynen öyle bir gündü. Dönem sonusınavları bitmişti ve yeni yıla kadar okul tatildi. Evimizde