Bu romanda, çocukların gözüyle büyüklerin nasıl göründüğü anlatılıyor.
Bu romanda, çocuklar anababalarını, öğretmenlerini ve büyüklerini eleştiriyor.
Bu roman, çocuk eğitiminde gerekli sanılan, günümüzde geçerli birtakım değer yargılarının yanlışlığını anlatıyor.
Bu roman, çocukların büyüklerine karşı haklarını ve kendilerini savunmalarıdır.
Bu romanı, salt çocuklar için değil, anababalarla öğretmenler için de yazdım.
Zeynep ve ailesi babasının yeni işi yüzünden Ankara’ya taşınmıştır. Ahmet onun İstanbul’daki eski okulundan bir arkadaşıdır.Kitap bu iki çocuğun birbirine yazdığı mektuplardan oluşmuştur.Zeynep Ahmet’e yeni evinden, okulundan bahseder.Ahmet de ona okullarına müfettiş geldiğinde neler olduğunu bahseder.Zeynep daha sonra Ahmet’e babasının arkadaşlarının babalarıyla kavgasını,babasının ve ailesinin öğütlerini anlatır.Ahmet’te ona yeni öğretmenini ve fedakarlık konusunda yazdığı yazıyı anlatır.
Zeynep ve Ahmet sürekli birbirlerine mektup gönderiyorlardı.Zeynep bir başka mektubunda yazılı yoklamalardan ve bir arkadaşının acı dolu bir hikayesinden bahseder.Bunun üzerine Ahmet Zeynep’e yazdığı mektubunda sınıfındaki bir çocukla yaşadığı anıyı anlatır.Mektupların ardı arkası kesilmez.Zeynep başka bir mektubunda arkadaşına bir arkadaşının doğum gününden bahseder.Ahmet ona yeni yılda neler yapacağını ve neler düşündüklerini yazar
.Zeynep pasaklı olmaktan vazgeçip düzenli olmaya başlar,büyükbabasını ziyaret eder,kardeşi Metin’i azarlanmaktan kurtarır.Ahmet ise şiir ile ilgili yeni bir olay yaşar, çocuklarla ilgili yeni şeyler öğrenir,evlerine gelen misafirlerle ilgili bir anı yaşar,arkadaşı Hüseyin kötü bir olay yaşadığı için üzülür.Zeynep ve Ahmet bunları ardı ardına mektuplarla birbirlerine anlatırlar.Mektuplar bitmek bilmez.Daha sonra Ahmet Zeynep’e çocuk bayramında yaşadıklarını anlatır.
Zeynep ve Ahmet her seferinde birbirlerine büyük bir heyecanla mektup yazarlar.Bu kitapta bütün bu yaşanan olaylar ve heyecanlar bizlerle paylaşılıyor.