Bir zamanlar bir padişahın, altı-yedi yaşlannda bir kızı vardı. Kızın bir sürü hizmetçileri varken, bir de özel uşağı vardı, Koç Ali derlerdi adına. Kendinden azıcık büyüktü Koç Ali.
Yemek yerken, mendilini düşürse, kapıp veren o olurdu. Top oynarken uzağa kaçırsa o bulup getirirdi. Padişahın kızının milyonlarca oyuncağının yanında bir de çelik çomağı vardı.
Altından ve gümüşten yapılmıştı çelik çomağı. Tam yüz bin tümene mal olmuştu. Ayrıca bir kuyumcunun başı vurulmuştu bu yüzden. Çünkü çelik çomak yapımı için bütün kuyumcular saraya çağırıldığında, buyruğa uymamıştı; yeni doğan kızına küpe yapıyordu o sıra.
İlk kez çelik çomak oynamak istediğini söylediğinde Padişah kentteki bütün kuyumcuları getirtmiş ve kızının çelik çomağı’nın bir saatte hazırlanmasını buyurmuş. Bu çelik çomak için tam yüz bin altın harcanmış.
Padişahın kızı ne zaman çelik çomak oynamak isterse Koç ali onun yanına gider ve beklermiş. Kız kısa gümüş çubuğu alıp bununla vurduğu uzun altın çubuğu havaya fırlatırmış. Çubuğun arkasından koşup onu kıza atmak Koç ali’nin göreviymiş.
Kendisine fırlatılan çubuğa havada vuran kız onu daha da uzaklara gönderirmiş. Koç ali de gidip onu alarak yeniden kıza atarmış. Kız oyun oynamaktan bıkınca Koç ali kölelere ve hizmetçilere haber verirmiş.
Onlar da tahtırevanla gelip onu saraya götürürlermiş. Koç ali daha sonra oyuncakçı başıya gider ve ona çelik çomağı alıp binlerce başka oyuncağın saklandığı hazine odasına götürmesini söylermiş.