Hepimiz vahşiye özlemle doluyuz.

 

Uzattığımız saçlarımızı duygularımızı saklamak için kullandık. Ama Vahşi Kadın’ın gölgesi gündüz ve gecelerimiz boyunca pusuya yatmış bir halde hâlâ varlığını sürdürmekte.

 

Nerede olursak olalım, arkamızda tırıs giden bu gölge kesinlikle dört ayaklı.

 

Vahşi Hayat ve Vahşi Kadın, ikisi de soyu tükenmekte olan türler. Zaman içinde kadına Özgü içgüdüsel doğanın yağmalandığına, bastırıldığına ve ezildiğine tanık olduk.

 

Uzun dönemler boyunca bu içgüdüsel doğa, tıpkı vahşi hayat ve vahşi topraklar gibi kötüye kullanılmıştır. Binlerce yıldır ne zaman arkamızı dönsek, ruhun en zavallı topraklanma fırlatılıp atıldığım gördük.

 

İçsel vahşi doğalarımıza yönelik duyarlığımız giderek azalırken, gezegenimizin eski ve saf vahşiliğinin de yok olması rastlantısal değildir.

 

Yaşlı ormanların ve yaşlı kadınların neden çok önemli kaynaklar olarak görülmediğini anlamak fazla zor değildir. Bu hiç de gizemli bir durum değildir. Kurtların ve çakalların, ayıların ve vahşi kadınların benzer ünlere sahip olması da o kadar rastlantısal değildir.

 

Ortak içgüdüsel arketipleri paylaştıkları için, yanlışlıkla da olsa, hepsi nankör, doğuştan tehlikeli ve kindar olarak tanınırlar.