Bir adam, küllerinden yeniden doğabilir mi? Ve bir kadın, zifiri karanlık bir yüreğe ne kadar dokunabilir?
Kalbini korumak için acımasız birine dönüşen bir adam ve aşkı için savaşmayı seçen bir kadın. Afra ve Devrim’in amansız mücadelesi…
Amansız bir mücadeledir aşk; kendinle savaşırsın, duygularınla savaşırsın, sevdiğinle savaşırsın. Bir an gelir ayrılıkla savaşırsın. Acısıyla, yokluğuyla, özlemiyle savaşırsın. Amansız savaşın hiç bitmez aslında. Âşık olduğunda savaşmayı göze almalısın.
Seninle ben olmayacak Devrim biz olacağız. Bir bütün olacağız. Hem de öyle güzel olacağız ki, bakan hayran, duyan âşık olacak.”
İmkânsız aşklara inanmazdı. Aşkı için savaşmayan insanların uydurduğu bu bahane kendisi için geçerli değildi. Afra savaşmayı seçmişti, kaçmayı değil.“Evde oturmaktan sıkıldım, dedi, alt dudağını bükerek ve Devrim’e belli etmemeye çalışarak adama biraz daha sokuldu.“Bedenimin herhangi bir yerinde kalbime gizli bir geçit yok güzelim. O yüzden dibime dibime sokulmaktan vazgeç.
Hayırdır. Beş çayı dedikodusuna mı geldiniz? Karılarınızı geçtiniz beyler haberiniz olsun çünkü sevda ateşle tutuşturulmuş bir ok gibidir kızım. Bir anda deliveriyor yüreğini. Bu yüzdendir belki de böylesine yakması amansız bir mücadeledir aşk;
Kendinle savaşırsın, duygularınla savaşırsın, sevdiğinle savaşırsın. Bir an gelir ayrılıkla savaşırsın. Acısıyla, yokluğuyla, özlemiyle savaşırsın. Amansız savaşın hiç bitmez aslında.
Aşık olduğunda savaşmayı göze alamazsın.”