Henüz vakit varken, gülüm,
Paris yanıp yıkılmadan,
henüz vakit varken, gülüm,
yüreğim dalındayken henüz,
ben bir gece, şu Mayıs gecelerinden biri
Volter Rıhtımı’nda dayayıp seni duvara
öpmeliyim ağzından
sonra dönüp yüzümüzü Notrdam’a
çiçeğini seyretmeliyiz onun,
birden bana sarılmalısın, gülüm,
korkudan, hayretten, sevinçten
ve de sessiz sessiz ağlamalısın,
yıldızlar da çiselemeli
incecikten bir yağmurla karışarak.
…
Bu kitap, hem Türk şiirinde büyük bir çığır açmış, hem de modern dünya şiirinde Türkçeye yer açmış bu büyük şairle tanışmak için güzel bir buluşma yeri olması umuduyla hazırlandı.
Henüz Vakit Varken,
Nazım Hikmet’in Türkiye’de daha önce yayımlanmış şiirlerinden derlenmiş bir kitaptır.
Murathan Mungan’ın diliyle söyleyecek olursak:
“Her şeyi zaman varken yapmak gerek. Geciktirilmiş sözler, askıya alınmış hayaller, ertelenmiş itiraflar, gerçekleştirilmeyen buluşmalar; bir gün hepsi size pişmanlık olarak geri dönmeden önce, henüz vakit varken…”
Nazım Hikmet o kadar güzel yazmış ki anlayamıyorum bazen.Dizeleri ard arda düşüyor önüme okumaya kalkınca hepsini tutasım geliyor ama beceremiyorum..Sakin, kocaman ve asi bir şiir dünyasına sahip. ideal komünistliği bir tarafa şiirleriyle tüylerimi diken diken eden bir insandır kendisi.
Bazen öle yumuşak yazıyor ki hiç bir şekilde anlayamıyorum öle betimleme nasıl yapılır bir insan nasıl öle algılar olanı diye düşünüyorum.. mesela.. havanın serin olduğunu şöyle anlatmıştır bir şiirinde..
” hava serin ,
üşümüş bebek elleri gibi bir serinlik
eline alıp onu ısıtasın gelir.”