Bir kuşla ilgili efsane şöyle der: Tüm yaşamında yalnızca bir kez, yeryüzündeki bütün yaratıklardan daha tatlı, daha dokunaklı bir sesle şakır bu kuş.
Yuvasından ayrılır ayrılmaz bir alıç ağacı aramaya başlar,bulana dek durmamacasına… Sonra ağacın acımasız dikenleri arasında en sivri, en uzun olanına göğsnü gömerken, ölümcül şarkısına başlar.
Diken yüreğini parçalar, ama o, acısını aşarak bir çayır kuşundan, bir bülbülden daha güzel, daha içli dile getirir üzüntüsünü.
Dünya susar kulak kesilir, Tanrı cennetinde mutlu olur, gülümser. Çünkü en güzeli, ancak büyük azap pahasına elde edilir. Ya da böyle der efsane…
Kâğıdın bir köşesinden yumuşak ve altın gibi parlak bir şey gözüktü. Küçük kız pakete telaşla saldırıp, kağıdı uzun uzun parçalar halinde yırtmaya başladı.
Sonra yırtık kağıtların içinde yatan bebeğe bakıp gözlerini kırpıştırarak, «Agnes!» diyebildi. «Oh, Agnes