“Bir varmış bir yokmuş, bir ülke varmış. Ülkenin bireyleri öyle namuslu, öyle namuslularmış ki, koskoca ülkede ilaç için olsun bir tek namussuz yokmuş.
İşte bu ülkede öğretmenler öğrencilerine, büyükler küçüklerine namusu bir türlü tanımlayamıyorlarmış.” Ülke yetkilileri ” Bir Namussuz Aranıyor…” duyurusu yapmak zorunda kalmışlar.
Bulmuşlar mıdır dersiniz?
Bir Namussuz Aranıyor, İzgünün gülmece kitaplarının 23üncüsü. “Devletin Resmi Ayısı, Rüzgâra Karşı Altı Metre İşeyen Adam, İmdat Kurtarın Bizi, Üniversite Polisi, Sülüklerden Özür Dilerim, Dört Dil Bilen Ayı…” adlı öykülerle başkalarını da içeren, beğenerek okuyacağınız bir yapıt.
Sıradan bir ayı değildi ki o ayı. Şimdi diyeceksiniz ki, “Ne yani, bütün ayılar birbirlerine benzerler, onun sıradan olmayışı nedenmiş ki?”
Evet, evet, böyle demekte haklısınız, bütün ayılar birbirlerine benzerler tüyleriyle, davranışlarıyla, yürüyüşleriyle, yedikleri içtikleriyle. Balı severler, armudu severler, ormanın kuytu köşelerindeki pınarlardan su içmeye bayılırlar.
Bizim anlattığımız ayı da aynı ayılardan, ama bu ayının bir özelliği var, resmi ayı. Evet evet devletin resmi ayısı… Şimdi, “Hiç resmi ayı olur mu?” diyeceksiniz. Niçin olmasın? Bir devletin hayvanat bahçesindeki ayılar resmi değil midir?
Oradaki bütün ayıların sicil numaraları vardır. Devlet, “Bu benim ayırndır,” diyerekten onun yiyeceğini, içeceğini sağlar. Gerçi ayı, askerlik yapmaz, vergi vermez ama, ayılığını yapar.
Devlet onu barındırır, ayı da kendini izlemeye gelenlere önemli bir ayı olduğunu gösterircesine bulunduğu yerde bir aşağı bir yukarı volta atarak görevini yerine getirir.
Devlet, ayının sağlığıyla ilgilenir, ayı da buna karşılık, “İşte ayı dediğin bir ayının sesi böyle çıkar,” diyerek’ten ara sıra toplananlara karşı homurdanır